Ewa Petelska
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek | Czesław Petelski (1950–1996; jego śmierć) |
Lata aktywności | 1953–1991 |
Odznaczenia | |
![]() |
Ewa Petelska, znana również jako Ewa Poleska oraz Ewa Głowacka (ur. 24 grudnia 1920 w Pyzdrach, zm. 20 sierpnia 2013 w Warszawie[1]) – polska reżyserka i scenarzystka.
W 1955 ukończyła studia na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi. W 1959 odebrała odznaczenie Złoty Krzyż Zasługi.
W latach 1998–2002 zasiadała w sejmiku województwa mazowieckiego, reprezentując Sojusz Lewicy Demokratycznej. Prowadziła pierwsze obrady sejmiku jako radna-seniorka. Bez powodzenia ubiegała się o reelekcję z listy Platformy Obywatelskiej.
Żona reżysera Czesława Petelskiego i matka reżysera Janusza Petelskiego.
28 sierpnia 2013 została pochowana w Alei Zasłużonych na Wojskowych Powązkach[2] (kwatera A30-tuje-13)[3].
Nagrody i wyróżnienia
- 1959: odznaczenie – Złoty Krzyż Zasługi
- 1962: Ogniomistrz Kaleń Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia;
- 1963: Czarne skrzydła Moskwa (MFF) Srebrny Medal
- 1964: Naganiacz Locarno (MFF) Nagroda Specjalna Jury, Nagroda FIPRESCI,
- 1964: Naganiacz Nagroda Państwowa II stopnia
- 1965: Córeczka w Dzień ostatni dzień pierwszy Praga (MFTv „Złota Praga”) nagroda za scenariusz
- 1967: Wózek w Dzień ostatni dzień pierwszy Monte Carlo (Międzynarodowy Festiwal Filmów Telewizyjnych) wyróżnienie
- 1968: Tortura nadziei Mediolan (Międzynarodowe Targi Filmu Dokumentalnego i Telewizyjnego MIFED) nagroda FIPRESCI w kategorii filmu kolorowego do 30 min.
- 1969: Jarzębina czerwona Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia;
- 1973: Kopernik Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) Nagroda Specjalna Jury za „realizację filmu stanowiącego istotny akcent rocznicy kopernikowskiej”
- 1973: Kopernik Moskwa (MFF) Srebrny Medal
- 1973: Kopernik Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia
- 1975: odznaczenie – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej
- 1975: Kopernik Avellino (MFF dla Dzieci i Młodzieży) nagroda „Złota Uczta”
- 1978: Bilet powrotny Gdynia (do 1986 Gdańsk) (FPFF) Nagroda Główna Jury
- 1979: Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za całokształt twórczości filmowej wspólnie z mężem Czesławem Petelskim
- 1979: Bilet powrotny Lublin (Międzynarodowe Forum Filmowe „Człowiek-Praca-Twórczość”) nagroda publiczności
- 1979: Gwiazdy poranne Nagroda Ministra Obrony Narodowej III stopnia
- 1980: Na własną prośbę Olsztyn (Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej) Nagroda „Gazety Olsztyńskiej” za walory społeczne filmu
Przypisy
- ↑ Ewa Petelska nie żyje. portalfilmowy.pl, 20 sierpnia 2013.
- ↑ Ewa Petelska. nekrologi.wyborcza.pl, 26 sierpnia 2012.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Linki zewnętrzne
- Ewa Petelska w bazie IMDb (ang.)
- Ewa Petelska w bazie Filmweb
- Ewa Petelska w bazie filmpolski.pl
- Ewa Petelska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Plakaty do filmów Ewy Petelskiej w galerii plakatu filmowego Filmoteki Narodowej „Gapla”
Media użyte na tej stronie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób reżyserów Czesława i Ewy Petelskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie