Ewa Toniak

Ewa Toniak
Data i miejsce urodzenia

1960
Warszawa

doktor nauk humanistycznych
Specjalność: historia sztuki współczesnej
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1984)

Doktorat

24 czerwca 2010 – literaturoznawstwo

historyczka sztuki, pracownica naukowa, niezależna kuratorka

Ewa Toniak (ur. 1960 w Warszawie[1]) – polska historyczka sztuki, doktor nauk humanistycznych w dziedzinie literaturoznawstwa, wykładowczyni akademicka, niezależna kuratorka[2].

Zajmuje się kulturą wizualną, sztuką współczesną w perspektywie feministycznej, problematyką pamięci w przestrzeni publicznej i współczesnymi narracjami o PRL-u. Stypendystka rządu francuskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Narodowego Centrum Nauki.

Życiorys

Ukończyła VI Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1979)[3] i historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim (1984)[4]. Pracowała jako asystentka w Instytucie Historii Sztuki UW[1]. W 2010 roku w Instytucie Badań Literackich PAN pod kierunkiem prof. Marii Janion obroniła doktorat pt. Motyw śmierci heroicznej od Powstania Kościuszkowskiego do Manifestacji 1861[4] o polskim romantycznym dyskursie heroicznym z uwzględnieniem jego dekonstrukcji w sztuce polskich artystów współczesnych. Wykładała gender studies na ISNS UW, w IBL PAN[5], na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie pracuje na stanowisku adiunktki w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Wiedzy o Teatrze[6][4]. Mieszka w Warszawie[7][8].

Kuratorka wystaw i projektów

Publikacje

Książki

  • Olbrzymki. Kobiety i socrealizm (Korporacja Ha!art, Kraków 2008 i 2009)[19]
  • Wiesław Borowski. Zakrywam to, co niewidoczne. Wywiad-rzeka. Rozmawiają Adam Mazur i Ewa Toniak (40 000 Malarzy), Warszawa 2014[20]
  • Śmierć bohatera (słowo/obraz/terytoria, 2015)[21]
  • Prace rentowne. Polscy artyści między ekonomią a sztuką w okresie Odwilży (Narodowe Centrum Kultury, 2015)[22]

Redakcja

  • Alina Ślesińska 1922–1994 (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki), Warszawa 2007
  • Kobiety i sztuka ok. 1960 r. (Neriton), Warszawa 2010[23]
  • Moore and Auschwitz (Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”, Instytut im. Adama Mickiewicza), 2010[24]
  • Trzy kobiety: Maria Pinińska-Bereś, Natalia LL, Ewa Partum (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki), Warszawa 2011
  • Natalia LL. Secretum et Tremor (CSW) 2015[25]
  • Pamiętnik Sztuk Pięknych. T. 9, Sztuka polska 1944–1970 (Uniwersytet im. M. Kopernika, Toruń; ISnSŚ, Warszawa) 2015

Przypisy

  1. ↑ a b Sławomira Walczewska (wybór): Głos mają kobiety: teksty feministyczne. Kraków: Convivium, 1992, s. 115.
  2. ↑ Toniak, Ewa – słowo/obraz terytoria, terytoria.com.pl [dostęp 2020-06-29].
  3. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1979. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-01-15].
  4. ↑ a b c Dr Ewa Joanna Toniak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-07-18].
  5. ↑ Ewa Toniak, Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-06-29].
  6. ↑ Kierunek Wiedza o Teatrze, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2020-06-29].
  7. ↑ Ewa Toniak – miejsce, miejsce.asp.waw.pl [dostęp 2020-06-29].
  8. ↑ Historia wystaw sztuki kobiet w Polsce. Abstrakty. wystawyblog.files.wordpress.com. [dostęp 2021-07-06].
  9. ↑ "Polka. Medium, cień, wyobrażenie", culture.pl [dostęp 2021-08-10].
  10. ↑ Alina Ślesińska (1922–1994) – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, zacheta.art.pl [dostęp 2020-06-29].
  11. ↑ Małgorzata Szczęśniak. Pojawia się i znika bez śladu – Nowy Teatr, nowyteatr.org [dostęp 2020-06-29].
  12. ↑ Gigantyczny wielokropek pamięci już wisi nad Chłodną, warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-06-29].
  13. ↑ Moore i Auschwitz – wokół konkursu na Pomnik Pamięci Ofiar Oświęcimia – sztuka.net, www.sztuka.net [dostęp 2020-06-29].
  14. ↑ Macewy codziennego użytku. Wystawa Łukasza Baksika w Warszawie – News O.pl. O.pl Polski Portal Kultury. [dostęp 2020-06-29].
  15. ↑ Trzy kobiety Maria Pinińska-Bereś, Natalia Lach-Lachowicz, Ewa Partum – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, zacheta.art.pl [dostęp 2020-06-29].
  16. ↑ Wolny strzelec – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, zacheta.art.pl [dostęp 2020-06-29].
  17. ↑ Wystawa „Natalia LL. Secretum et Tremor” w Centrum Sztuki Współczesnej – Związek Polskich Artystów Fotografików, zpaf.pl [dostęp 2020-06-29].
  18. ↑ Warszawa. Wystawa o Szpitalu Bersohnów i Baumanów. sztetl.org.pl. [dostęp 2021-07-18].
  19. ↑ Ewa Toniak „Olbrzymki: kobiety i socrealizm”. culture.pl, 15 kwietnia 2008. [dostęp 2016-03-30].
  20. ↑ Wiesław Borowski. Zakrywam to, co niewidoczne. Wywiad-rzeka – Adama Mazur i Ewa Toniak (rozmawiają) [dostęp 2020-06-29].
  21. ↑ Śmierć bohatera, Księgarnia Internetowa PWN [dostęp 2020-06-29].
  22. ↑ Prace rentowne. Polscy artyści między ekonomią a sztuką w okresie Odwilży, Sklep NCK [dostęp 2020-06-29].
  23. ↑ Jestem artystką, we wszystkim, co niepotrzebne. Kobiety i sztuka około 1960, Wydawnictwo Neriton [dostęp 2020-06-29].
  24. ↑ Biblioteka Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie. www.polin.pl. [dostęp 2020-06-29].
  25. ↑ Natalia LL Secretum et Tremor – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski [dostęp 2020-06-29].

Linki zewnętrzne