Ewa Wawrzoń

Ewa Wawrzoń
Ilustracja
Ewa Wawrzoń w stroju ze spektaklu Nosorożec (1961), obraz autorstwa Pauliny Ołowskiej
Data i miejsce urodzenia11 maja 1937
Kraków
Data i miejsce śmierci14 kwietnia 2021
Kraków
Zawódaktorka
Współmałżonek

Janusz Bukowski

Lata aktywności1958–2009
Grób Ewy Wawrzoń-Bukowskiej na cmentarzu Bródnowskim (2021)

Ewa Wawrzoń, właśc. Ewa Wawrzoń-Bukowska (ur. 11 maja 1937 w Krakowie, zm. 14 kwietnia 2021 w Warszawie)[1] – polska aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i dubbingowa[2].

Życiorys

W 1958 roku ukończyła studia na PWST w Krakowie. 3 lipca 1958 zadebiutowała w teatrze. W latach 1958–1962 występowała w Starym Teatrze w Krakowie, a równocześnie od 1961 do 1962 w Teatrze Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. Od 1963 do 1969 roku była aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie, w latach 1969–1971 i 1975–1976 Teatru Narodowego, i równolegle od 1971 do 1975 roku w Teatrze Studio w Warszawie. W latach 1977–1981 występowała w Teatrze Polskim w Szczecinie, a od 1981 w teatrach warszawskich: Dramatycznym (do 1984), 1984–1990 w Teatrze Nowym. Na początku lat 90. współpracowała z Teatrem Ochoty w Warszawie[2].

W 1959 roku otrzymała III Nagrodę w kategorii artystyczno-zawodowej w VI Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim[2].

Matka Michała Bukowskiego[2], żona Janusza Bukowskiego. Pochowana została na cmentarzu Bródnowskim (kw. 54I-I-28)[3].

Filmografia

  • 2002–2006: Samo życie – Stefania, babcia Kamila, dawna niespełniona miłość pana Lucjana
  • 1995: Tato – sędzia
  • 1965: Poznańskie słowiki – matka Pawła
  • 1964: Mój drugi ożenek – Helusia
  • 1963: Przygoda noworoczna – Anna Rączkowska
  • 1963: Dwa żebra Adama – Helena Wiktusowa
  • 1958: Ostatni strzał – Brygida

Gościnnie

Polski dubbing

Przypisy

  1. encyklopediateatru.pl
  2. a b c d Ewa Wawrzoń w bazie filmpolski.pl
  3. Kalina Szymankiewicz, Skromny pogrzeb aktorki „Plebanii”. Spoczęła obok ukochanego męża. Tak wygląda jej grób., se.pl, 29 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-29].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Paulina Ołowska - Ewa Wawrzoń w stroju ze spektaklu Nosorożec (1961) (2013).jpg
Autor:
Paulina Ołowska
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Obraz zatytułowany Ewa Wawrzoń w stroju ze spektaklu Nosorożec (1961) reprezentuje typowy dla Pauliny Ołowskiej temat – zapomnianych bohaterek czy artystek, których historie stara się przypomnieć lub zinterpretować na nowo, włączając do większej narracji budującej tradycję sztuki kobiet. Szczególnym zainteresowaniem darzy artystki sceniczne, występujące w prowincjonalnych teatrach (choćby cykl poświęcony aktorom z Teatru Lalek Rabcio w Rabce), kobiety ponoszące ryzyko, zaangażowane, dwuznaczne. Ich złożona kondycja jest inspiracją dla zdefiniowania współczesnej tożsamości artystki.
Ewa Wawrzoń grób.jpg
Autor: Brunong87, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Janusz Bukowskiego i Ewy Wawrzoń na Cmentarzu Bródnowskim.