Ewa Wencel

Ewa Wencel
Ilustracja
Ewa Wencel (2012)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1955
Opole

Zawód

aktorka teatralna filmowa i kabaretowa, scenarzystka

Lata aktywności

od 1980

Zespół artystyczny
Teatr Kwadrat w Warszawie

Ewa Wencel (ur. 15 sierpnia 1955 w Opolu) – polska aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna i kabaretowa, scenarzystka.

Życiorys

W 1980 roku ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi. Na co dzień gra w Teatrze Kwadrat w Warszawie, scenie o profilu komediowym i farsowym. Laureatka Orła za drugoplanową rolę kobiecą w Plac Zbawiciela.

Debiutowała w 1980 r. w spektaklu teatru TV dla młodzieży Małgosia contra Małgosia według powieści Ewy Nowackiej. Na początku kariery występowała w epizodach w pojedynczych odcinkach popularnych seriali telewizyjnych, jak 07 zgłoś się, czy Szaleństwa panny Ewy. W 1986 roku - drugoplanową rolą w Nad Niemnem Zbigniewa Kuźmińskiego – zadebiutowała w filmie. Do końca lat 80. i początku 90. grywała wiele mniejszych ról (m.in. w Ucieczce z kina Wolność Wojciecha Marczewskiego). Wyjątkiem była postać Ewy, młodej kobiety w ciąży uciekającej wraz z mężem (w tej roli Artur Barciś) do Niemiec w poszukiwaniu lepszego życia w filmie Waldemara Krzystka Ostatni prom z 1989 roku.

W latach 90. niemal wyłącznie skupiła się na pracy w teatrze i Teatrze Telewizji, gdzie wystąpiła w przedstawieniach m.in. Janusza Kijowskiego, Magdaleny Łazarkiewicz i Krzysztofa Langa.

Na duży ekran, po siedmioletniej przerwie, powróciła w 2000 roku epizodyczną rolą w Weiserze Marczewskiego. Od tego czasu zaczęła również grywać w wielu telenowelach (Miasteczko, Samo życie, Więzy krwi, Na dobre i na złe), ale zazwyczaj były to krótkie przygody, na kilka odcinków. Dopiero rola wrażliwej i niepewnej siebie Janeczki w serialu M jak miłość, matki jednej z głównych bohaterek, której perypetie z czasem zamieniły się w osobny wątek, zapewniła jej dużą popularność wśród masowej widowni.

W 2004 roku po raz pierwszy zetknęła się na planie z Krzysztofem Krauzem. Wówczas, w jego Moim Nikiforze zagrała epizod, ale już w kolejnym projekcie tego reżysera - Placu Zbawiciela - otrzymała znacznie poważniejsze zadanie. Wbrew własnemu emploi wcieliła się w postać samotnej, rozgoryczonej, toksycznej matki i teściowej. Jej rola, podobnie jak i film, spotkała się z entuzjastycznymi ocenami krytyków. Na 31. FPFF w Gdyni otrzymała za nią (ex-aequo z Anną Romantowską) nagrodę dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej, a Plac Zbawiciela zdobył Złote Lwy.

Sukces tego filmu zaowocował dla Wencel kolejnymi propozycjami pracy w telewizji. W serialu Dwie strony medalu grała jedną z głównych ról, obok Daniela Olbrychskiego, Gabrieli Kownackiej i Sławomira Orzechowskiego. Kolejną wyniosłą teściową, swoistą parodię postaci z Placu Zbawiciela, wykreowała w sitcomie Mamuśki.

Życie prywatne

Mężem aktorki był scenarzysta Erwin Wencel[1]. Ma syna Andrzeja[2].

Filmografia

Aktorka

Polski dubbing

Scenarzystka

  • 2008–2009: Czas honoru, odcinki 1–13, pod pseudonimem Jerzy Matysiak
  • 2009: Czas honoru 2, odcinki 14–26
  • 2010: Czas honoru 3, odcinki 27–39
  • 2011: Czas honoru 4, odcinki 40–52
  • 2012: Czas honoru 5, odcinki 53-65
  • 2013: Czas honoru 6, odcinki 66-78

Nagrody

2006 – 31. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni:

2007 – Polskie Nagrody Filmowe „Orły”:

Przypisy

  1. Tygodnik Życie na Gorąco nr 44, 4 listopada 2010, s. 7
  2. Agnieszka Fitkau-Perepeczko, S jak serial. Na plan nie wpuszczać, Świat Książki, 2005, s. 67, ISBN 83-7391-944-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ewa Wencel.jpg
Autor: Ja Fryta from Strzegom, Licencja: CC BY-SA 2.0
Ewa Wencel