Ewa Wiśniewska
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód | |
Lata aktywności | od 1956 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Narodowy w Warszawie | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |

Ewa Maria Wiśniewska (ur. 25 kwietnia 1942 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, laureatka Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Ogniem i mieczem.
Życiorys
W 1959, kiedy była uczennicą warszawskiego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, zwyciężyła w konkursie Piękne dziewczęta – na ekrany!, zorganizowanym przez pismo „Film”. W 1963 ukończyła studia na PWST w Warszawie. W latach 1964-1974 była aktorką Teatru Ludowego, w latach 1974–1977 Teatru Kwadrat, a w latach 1977–1983 Teatru Nowego. W 1979 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Od 1983 występuje na deskach teatru Ateneum. W 1987 otrzymała nagrodę „Złota Kaczka” za 1986 w kategorii: najlepsza polska aktorka. W 1987 na 17 LLF w Łagowie otrzymała tytuł „Gwiazdy Sezonu Filmowego”. W 2000 odcisnęła swoją dłoń na promenadzie gwiazd w czasie V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2004 otrzymała nagrodę za najlepszą rolę kobiecą Feliksa Warszawskiego za role Matki, Cioci, Królowej i Hrabiny w Błądzeniu w Teatrze Narodowym. Obecnie występuje gościnnie na deskach Teatru Scena Prezentacje w Warszawie.
Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 18 lutego 2003 za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][2].
14 grudnia 2007 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3].
Laureatka Nagrody im. Ireny Solskiej za rok 2018[4].
Życie prywatne
Starsza siostra aktorki Małgorzaty Wiśniewskiej-Niemirskiej. Aktorka była trzykrotnie zamężna, przez wiele lat była związana z aktorem Krzysztofem Kowalewskim[5]. Ma jedną córkę Grażynę (ur. 1963).
Filmografia
- Kanał (1957) – dziewczyna podająca wodę powstańcom
- Zbrodniarz i panna (1963)
- Prawo i pięść (1964)
- Sam pośród miasta (1965)
- Życie raz jeszcze (1965)
- Podziemny front (1965) − Irena, łączniczka AL (odc. 2 i 6)
- Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967-1968)
- Tylko umarły odpowie (1969)
- Doktor Ewa (serial telewizyjny) (1970)
- Janosik (1973)
- Wesołych świąt (1977)
- Granica (1977) – Ewa, znajoma Zenona z Paryża
- Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) - Anna Krzakoska
- Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (1978)
- Roman i Magda (1978) – Zofia, koleżanka Romana ze studiów
- Umarli rzucają cień (1978)
- Paciorki jednego różańca (1979)
- Białe tango (1981) − dyrektor Anna Pawłowicz (Gajewska)
- Wielka majówka (1981)
- Dolina Issy (1982) − Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka
- Mgła (1983)
- Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (1985)
- Zielone kasztany (1985)
- Cudzoziemka – Róża Żabczyńska (1986)
- Śmieciarz – Marlena (odc. 1) (1987)
- Dotknięci (1988)
- Ucieczka z kina „Wolność” (1990) – była żona cenzora
- Młode wilki (1995) – żona dyrektora banku
- Wszystkie pieniądze świata (1999) – Wika Majchrzakowa, ciotka Burka
- Siedlisko (1998) – Zuza, właścicielka galerii
- Złoto dezerterów (1998) – generałowa, ciotka Oleńki
- Ogniem i mieczem (1999) – Kurcewiczowa
- Twarze i maski (2000) − Irena Knabl
- Wiedźmin (2001) – Calanthe
- Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003) – Jaruha
- Stara baśń (2004) – Jaruha
- Na Wspólnej (2006–2010) – Krystyna Kopczyńska
- 1920 Bitwa warszawska (2011) – Ada
- Piąta pora roku (2012) – Barbara
- Zbliżenia (2014) – matka Marty
- Zupa nic (2021) – babcia Kasi i Marty
- Mecenas Porada (2021) – Magda Koliba (odc. 4)
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)
- Złoty Krzyż Zasługi (1988)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1979)
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)
Nagrody
- nagroda aktorska XXXIII Kaliskich Spotkań Teatralnych w 1993 (rola Julii Lambert w spektaklu Julio jesteś czarująca autorstwa Gilberta Sauvajona)[7]
- Nagroda na FPFF w Gdyni Najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca: 1986: Cudzoziemka
- Nagroda im. Ireny Solskiej
- za twórczość wywierającą znaczący wpływ na rozkwit sztuki aktorskiej: 2018
Przypisy
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 34, poz. 445 – pkt 8.
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Teatru Ateneum. prezydent.pl, 31 marca 2003.
- ↑ Medale zasłużony kulturze „Gloria Artis” dla wybitnych polskich artystów. mkidn.gov.pl, 14 grudnia 2007.
- ↑ Warszawa. Ewa Wiśniewska uhonorowana Nagrodą im. Ireny Solskiej, e-teatr.pl [dostęp 2018-05-08] .
- ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 27, 5 lipca 2012, s. 35
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 27
- ↑ Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 3/1993, s. 186, ISSN 0137-3102
Linki zewnętrzne
- Ewa Wiśniewska w bazie filmpolski.pl
- Ewa Wiśniewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Ewa Wiśniewska w bazie IMDb (ang.)
- Ewa Wiśniewska w bazie Filmweb
- Ewa Wiśniewska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Ewa Wiśniewska na zdjęciach w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Autor: Paweł Matyka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Aktorka Ewa Wiśniewska (2001).
Autor: Kontrola, Licencja: CC0
Ewa Wiśniewska - odcisk dłoni i podpis w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach