Ewander

Wyobrażenie Ewandra w Promptuarii Iconum Insigniorum, 1553

Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros 'dobry człowiek', łac. Evander, Euander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Karmenty lub Echemosa i Timandry[1]. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa[2]. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii[2]. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską[3].

W Lacjum założył osadę nazwaną Pallantium lub Palatium (Palatyn), w miejscu późniejszego Rzymu[1]. Według legendy przeniósł do Lacjum znajomość pisma i muzyki[1], nauczył tubylców nowych praw i zaprowadził wśród nich kult bogów greckich[3]. Gościł u siebie Herkulesa powracającego z trzodą Geriona[2] oraz Eneasza, u boku którego walczył z Rutulami[3].

Po śmierci został deifikowany[3]. Na Awentynie znajdował się poświęcony mu ołtarz[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 240. ISBN 83-01-03529-3.
  2. ↑ a b c Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 137. ISBN 83-207-1629-2.
  3. ↑ a b c d Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 1996, s. 95. ISBN 83-7132-266-6.

Media użyte na tej stronie

Euander-Pallene.jpg
In Roman mythology, Evander or Euander was a deific culture hero from Arcadia, Greece, who brought the Greek pantheon, laws and alphabet to Italy, where he founded the city of Pallantium on the future site of Rome, sixty years before the Trojan War. He instituted the Lupercalia.