Ewangelia Ebionitów

Ewangelia Ebionitów – jedna z zaginionych apokryficznych ewangelii judeochrześcijańskich; powstała w kręgu wczesnych judeochrześcijanebionitów. Wierzyli oni w mesjanistyczne posłannictwo Jezusa, lecz zakładali, że Duch Święty spoczął na nim podczas chrztu w Jordanie, natomiast odrzucali myśl o poczęciu z Ducha Świętego. W ewangelii tej ebionici przeciwstawiają się listom św. Pawła, gdyż uważają się za judaistów, czyli uważają, że Prawo (Torę) należy w pełni zachowywać (obrzezanie, koszerność itd...).[1]

Różnie jest podawana data powstania tej ewangelii – od okresu sprzed powstania ewangelii kanonicznych[2] do połowy II wieku n.e.[3] Fragmenty tej ewangelii cytował w końcu IV w. n.e. Epifaniusz z Salaminy. Fragmenty te ukazują Jana Chrzciciela jako wegetarianina, nazerejskiego nauczyciela i poprzednika Jezusa.

Ewangelia Ebionitów może być późniejszą przeróbką Ewangelii Hebrajczyków[4].

Przypisy

  1. Tadeusz Wojak, Z zarania mariologii. „Zwiastun nr 5”, 1 marca 1992.
  2. "Chrześcijaństwo gnostyczne?" (koscioł.pl)
  3. John Dominic Crossan, The Historical Jesus: The Life of a Mediterranean Jewish Peasant, 1991, ​ISBN 0-06-061629-6​ (wyd. polskie: Historyczny Jezus: Kim był i czego nauczał?, 1997, ​ISBN 83-05-12835-0​, s. 453)
  4. "Jakubowie – apostołowie" (ekumenizm.pl)