Ewangelia Marii
Ewangelia Marii (Ewangelia Marii Magdaleny[1]) – gnostycki apokryf, zgodnie z niektórymi przekazami napisany przez Marię Magdalenę.
Manuskrypty
Fragment koptyjski jest najobszerniejszy i najważniejszy. Greckie rękopisy to dwa niewielkie fragmenty z licznymi uszkodzeniami, których tekst rekonstruowany jest w oparciu o koptyjski rękopis. Rękopis koptyjski uznawany jest za całość Ewangelii Marii Magdaleny, tekst apokryfu dzielony jest w oparciu o koptyjski rękopis. Został on odkryty przez Dr. Rheinhardta w Kairze w 1896. Tekst opublikowany został w roku 1955.
W całej ewangelii brakuje stron 1-6 (rozdziały 1-3) oraz 11-14 (rozdziały 6-7, oraz fragmenty 5 i 8).
Autorstwo
Tekst źródłowy kończy się słowami; Była to Ewangelia według Marii[2]. Mimo braku historycznych źródeł, najczęściej autora identyfikuje się jako Marię Magdalenę.
Treść
Jednym z epizodów pojawiających się w Ewangelii Marii Magdaleny jest konflikt Marii Magdaleny z apostołem Piotrem. Epizod ten przewijał się również w innych tekstach gnostyckich (np. Ewangelii Tomasza, Ewangelii Egipcjan). Piotr i Andrzej odrzucają władzę kobiet i ich rolę w nauczaniu.
Innym epizodem jest objawienie, które Maria Magdalena otrzymuje od Jezusa po jego śmierci. Uczniowie jednak buntują się przeciwko niej, nie chcą jej zaufać:
A Piotr zapytał: „Czy Zbawiciel zaiste mówił na osobności z kobietą, a nie otwarcie z nami? Czy mamy się do niej zwrócić i słuchać jej wszyscy? Czy wolał ją od nas?” A Lewi odparł: „Piotrze, zawsze łatwo się unosiłeś. Teraz widzę, że walczysz z tą niewiastą, jakbyś był jej wrogiem. Jeżeli Zbawiciel ją wyniósł, kimże zaiste jesteś, abyś miał ją odrzucać? Zapewne Zbawiciel zna ją bardzo dobrze. Dlatego miłował ją bardziej niż nas.”
Przypisy
- ↑ Paweł Sachse (tłum.), Ewangelia Marii Magdaleny: koptyjska ewangelia z II wieku, wyd. Purana, 2006
- ↑ Polskie tłumaczenie, strona 19 Apokryficzna Ewangelia według św. Marii Magdaleny
Media użyte na tej stronie
Gospel of Mary, discovered in 1896. P. Oxyrhynchus L 3525, Papyrology Room, Ashmolean Museum, Oxford.