Ewelina Pietrowiak
Data i miejsce urodzenia | 1977 |
---|---|
Zawód | |
Lata aktywności | od 2005 |
Ewelina Pietrowiak (ur. 1977 w Poznaniu) – polska reżyser: teatralna, operowa, radiowa, telewizyjna, a także scenografka i autorka książek.
Życiorys
Mieszkała w Jarocinie[1], gdzie uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 5 i Liceum Ogólnokształcącego[2]. Równolegle uczyła się muzycznie, ukończyła szkołę muzyczną I stopnia[3][4]. Studiowała na Wydziale Archtektury Politechniki Poznańskiej. W 2001 z wynikiem bardzo dobrym uzyskała tytuł zawodowy magistra inżyniera architekta[5]. Po kolejnych studiach na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie 25 maja 2009 r. została magistrem sztuki, otrzymując bardzo dobrą ocenę końcową[5]. Studiowała również podyplomowo na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w zakresie wokalistyki solowej, kończąc naukę z wynikiem bardzo dobrym w 2012[5]. Uzyskała stopień naukowy doktora sztuki w dziedzinie sztuki, w dyscyplinie sztuki filmowe i teatralne[6][5]. W Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, jest wykładowczynią na Wydziale Sztuk Scenicznych[6].
Podczas studiów w Akademii Teatralnej wyreżyserowała monodram z Katarzyną Zielińską wg tekstu Ronalda Harwooda pt. Goście (na język polski przełożył Jerzy Przeździecki). Premiera odbyła się 6 maja 2005 r. w klubie Le Madame w Warszawie[7][8][3][9].
Była asystentką reżysera Mariusza Trelińskiego[10] w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej przy spektaklach Dama pikowa Piotra Czajkowskiego (2004) i Andrea Chenier Umberto Giordano (2005)[4].
Jako reżyserka teatralna zadebiutowała w 2006 „Pokojówkami” Jeana Geneta w warszawskim Teatrze Ateneum[11]. Reżyserowała w Laboratorium Dramatu[12]. W teatrze operowym zadebiutowała w sezonie 2007/2008 realizacją Jutra Tadeusza Bairda w Operze Wrocławskiej[13][1]. Wyreżyserowała musicale, między innymi w warszawskim Teatrze Syrena oraz w Teatrze Dramatycznym[11].
W latach 2011–2013 pracowała jako dyrektorka artystyczna w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego[14][15][16][17]. Pierwsze przedstawienie z Eweliną Pietrowiak w tej roli, Trzy siostry Antoniego Czechowa, miało premierę 12 kwietnia 2012 r.[18][19]. W „Solskim” przygotowała również m.in. Piękną Lucyndę Mariana Hemara (2013)[4].
W 2015 r. dla Teatru Polskiego Radia, jako reżyser radiowa, przedstawiła sztukę Aleksandra Fredry Mąż i żona[20]. W 2016 roku reżyserka zrealizowała Cabaret Johna Kandera w Teatrze Dramatycznym w Warszawie o Berlinie z początków XX wieku[4]. W październiku 2016 r. przedstawiła klasyczną operę Carmen w uwspółcześnionym wydaniu w Operze na Zamku w Szczecinie[21]. W 2021 r. zadebiutowała w Teatrze Telewizji realizacją pt. Kolumbowie. Piegowata pogoda[6][22].
Pracowała na terenie całego kraju, m.in. w teatrach w Częstochowie[12], Wrocławiu, Gdańsku, Poznaniu[10], Zielonej Górze[4], Szczecinie[23]. Do swoich spektakli projektuje scenografię[24].
Nagrody
- Nagroda im. Zbigniewa Krawczykowskiego przyznana przez Rektora Akademii Teatralnej w Warszawie za dobrze rokujący początek pracy zawodowej[12].
- 2007 Nagroda dla najlepszego scenografa 14. Międzynarodowych Toruńskich Spotkań Teatrów Lalek za scenografię przedstawienia Teatru Wierszalin w Supraślu pt. Wierszalin. Reportaż o końcu świata[25].
- 2010 nominowana do Paszportu Polityki w kategorii Muzyka Poważna za realizacje operowe[25][2].
- 2011 Nagroda indywidualna za reżyserię przedstawienia Kasta la vista wg Sébastien Thiéry’ego w Teatrze Ateneum w Warszawie podczas XV Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie[4][20].
- 2012 Nagroda dla reżysera w ramach Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury[20].
- 2012 Nagroda Publiczności dla przedstawienia Kasta la vista z Teatru Ateneum w Warszawie podczas V Katowickiego Karnawału Komedii[20].
- 2013 Złota Róża TEMI – nagroda tygodnika TEMI „za wyprowadzenie tarnowskiej sceny na prostą po kilku latach marazmu i przyciągnięcie do teatru widzów”[20][11][26].
Książki
- Zawsze nie ma nigdy: Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016 ISBN 978-83-08-06082-7.
- Inne ochoty: Jerzy Pilch w rozmowach z Eweliną Pietrowiak część 2, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06396-5[25].
Przypisy
- ↑ a b Beata Stelmach-Kutrzuba , Ewelina Pietrowiak: Wierzę teatrowi…, TEMI - Twoje Media Informacyjne, 6 marca 2012 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b Jarocin: Nominacje do „Paszportów Polityki”, Serwis Samorządowy PAP [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b Encyklopedia, Matka-monstrum, Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c d e f Ewelina Pietrowiak | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c d Marcin Przybylski , RECENZJA DOROBKU I ROZPRAWY DOKTORSKIEJ MGR EWELINY PIETROWIAK W POSTĘPOWANIU O NADANIE STOPNIA DOKTORA, 30 września 2021 [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ a b c Akademia Muzyczna w Łodzi – PIETROWIAK Ewelina, www.amuz.lodz.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Goście, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Encyklopedia, Samotność obok nas, Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny , Warszawa. Ewelina Pietrowiak debiutuje w lalkach | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b Agnieszka Krasa , Ewelina Pietrowiak, ksiazki.wp.pl, 5 marca 2016 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c Arlekin, Pietrowiak, „Jak zostałam wiedźmą”. Premiera | Kalejdoskop kulturalny regionu łódzkiego, www.e-kalejdoskop.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ a b c Redakcja, Moralność pani Dulskiej 2014 w teatrze w Częstochowie. Premiera w sobotę, Częstochowa Nasze Miasto, 26 marca 2014 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak dyrektor artystyczną w Solskim – Tarnów w internecie – Tarnow.net.pl – Informacje, gospodarka, rozrywka., www.tarnow.net.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Tarnowski teatr bez dyrektora artystycznego WYWIAD, www.radiokrakow.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ lamentacje na odejscie, archiwum2008-2014.tarnowskikurierkulturalny.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Redakcja, Dlaczego Ewelina Pietrowiak odeszła z tarnowskiego teatru? [WYWIAD], Tarnów Nasze Miasto, 14 listopada 2013 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Dorota Jucha , Pietrowiak odchodzi, TEMI - Twoje Media Informacyjne, 12 listopada 2013 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Redakcja, Premiera „Trzech sióstr” na deskach Solskiego, Tarnów Nasze Miasto, 11 kwietnia 2012 [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ „Trzy siostry” Eweliny Pietrowiak w nieustającej drodze do Moskwy, Culture.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ a b c d e Ewelina Pietrowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ Instytut Teatralny , Klasyczna opera w nowym ubraniu. „Carmen” po szczecińsku | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-08] (pol.).
- ↑ FilmPolski.pl, FilmPolski [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny , Carmen – Opera na Zamku w Szczecinie | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-05-08] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak, opera.poznan.pl [dostęp 2022-05-07] .
- ↑ a b c Ewelina Pietrowiak – Wydawnictwo Literackie, www.wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2022-05-07] (pol.).
- ↑ Ewelina Pietrowiak Archives, Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej [dostęp 2022-05-07] (pol.).
Bibliografia
- Ewelina Pietrowiak w witrynie WWW culture.pl
- Ewelina Pietrowiak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2022-05-09] .
Linki zewnętrzne
- Ewelina Pietrowiak w bazie filmpolski.pl