Explorer 4
Inne nazwy | Explorer B, 1958 Epsilon |
---|---|
Indeks COSPAR | 1958-005A |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Zaangażowani | DARPA, Jet Propulsion Laboratory |
Rakieta nośna | Jupiter C |
Miejsce startu | Cape Canaveral Air Force Station |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum | 263 km |
Apogeum | 2213 km |
Okres obiegu | 110,2 min |
Nachylenie | 50,3° |
Mimośród | 0,12794 |
Czas trwania | |
Początek misji | 26 lipca 1958 15:07 UTC |
Koniec misji | 5 października 1958 |
Powrót do atmosfery | 23 października 1959 |
Wymiary | |
Kształt | cylindryczny |
Wymiary | długość 2 m, średnica 15 cm[1] |
Masa całkowita | 11,7 (17,4 kg z ostatnim członem rakiety) kg |
Explorer 4 – amerykański satelita naukowy z serii Explorer. Był własnością wojskowej agencji DARPA i pierwszym satelitą sponsorowanym przez tę agencję. Prowadził obserwacje magnetosfery w ramach Projektu Argus – serii małych wybuchów nuklearnych w atmosferze Ziemi, oraz obserwacje pasów radiacyjnych. Instrumenty do misji przygotowywał dr James Van Allen, odkrywca pasów radiacyjnych Ziemi.
Budowa i działanie
Statek był podobny do statków Explorer 1 i Explorer 3. Był cięższy od nich o około 3,5 kg. Nie posiadał anten w postaci krótkich drutów odstających od kadłuba, tylko w formie dwóch okrągłych metalowych płytek mieszczących się blisko dziobu i w połowie długości statku. Posiadały na krawędziach uszczelniacze i tym samym dzieliły wnętrze statku na trzy części. Antena umocowana bliżej dziobu obsługiwała nadajnik niskiej mocy. Antena tylna obsługiwała nadajnik dużej mocy. Dzięki odbiorowi sygnałów z nadajnika można było określić wysokość lotu satelity oraz jego ruch w przestrzeni. Wewnątrz umieszczono dwa nadajniki pracujące na fali 2,78 m, cztery liczniki Geigera-Müllera. Jeden z liczników został osłonięty trzymilimetrową warstwą ołowiu celem stwierdzenia różnicy w ilości rejestrowanego promieniowania kosmicznego w obu licznikach i pomiaru promieniowania o większym natężeniu (według wstępnych wyników stwierdzono istnienie na wysokości 960 km intensywnego promieniowania kosmicznego)[1].
Opis misji
26 lipca 1958 roku za pomocą czterostopniowej rakiety Jupiter C wprowadzono na orbitę trzeciego z rzędu „Badacza” – Explorera 4. Początkowe parametry: perygeum – 278 km, apogeum – 2184 km, czas obiegu – 110 minut i inklinacja – 51°, a więc znacznie większa niż przy poprzednich satelitach amerykańskich[1]. Explorer 4 wykonał jako pierwszy na świecie dokładne pomiary cząstek naładowanych uwięzionych w ziemskich pasach radiacyjnych (protonów i elektronów). Krótko po starcie stwierdzono, że satelita wykonuje nieprzewidziane obroty wokół własnej osi. Utrudniły one interpretacje odczytów z detektorów.
Detektor ze scyntylatorem z plastycznego tworzywa oraz nadajnik małej mocy (108 MHz) przestały działać 3 września 1958. Dwa liczniki Geigera-Müellera i detektory CsI(Tl) działały normalnie do 19 września 1958. Nadajnik dużej mocy (108,03 MHz) zaprzestał działania 5 października 1958, prawdopodobnie z powodu wyczerpania baterii.
Nim zszedł z orbity i spłonął w atmosferze okrążył Ziemię około 6400 razy.
DARPA początkowo planowała wysłanie dwóch takich statków, wysłano jednak tylko Explorera 4.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Władysław Geisler. Nowości ze świata. Nowy satelita Ziemi.. „Astronautyka”. 2/1958, s. 60. Polskie Towarzystwo Astronautyczne – Oddział Śląski (pol.).
Bibliografia
- NSSDC Master Catalog (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Rakieta Jupiter C z Explorerem 4 na pokładzie, na statnowisku startowym.