Führungsakademie der Bundeswehr

Führungsakademie der Bundeswehr
– FüAkBw –

FueAkBw

Dewiza	Mens agitat molem
Data założenia	15 maja 1957
Typ	uczelnia wojskowa
Państwo	Niemcy
Adres	Manteuffelstraße 20 22587 Hamburg
Liczba pracowników	350 (w tym ok. 100 docentów)[1]
Liczba studentów	ponad 600 jednocześnie ok. 3000 uczestników rocznie[2]
Rektor	Generalmajor Achim Lidsba
Położenie na mapie Hamburga Führungsakademie der Bundeswehr – FüAkBw –
Położenie na mapie Niemiec Führungsakademie der Bundeswehr – FüAkBw –
53°33′41″N 9°49′51″E/53,561389 9,830833
Strona internetowa

Führungsakademie der Bundeswehr (FüAkBw) – uczelnia wojskowa i centralna placówka szkoleniowa wszystkich oficerów sztabowych Bundeswehry w Niemczech.

Informacje ogólne

Akademia Dowódców została założona 15 maja 1957 roku (początkowo w Bad Ems). Kontynuuje ona jednak starsze tradycje Pruskiej Akademii Wojennej (niem. Preußische Kriegsakademie), która istniała w Berlinie. W 1958 roku uczelnia została przeniesiona do Hamburga, gdzie usadowiono ją w „Koszarach Clausewitza” (niem. Clausewitz-Kaserne) w dzielnicy Nienstedten. W miarę rozwoju przyłączono do akademii dodatkowo „Koszary im. hrabiego von Baudissin” (niem. Generalleutnant-Graf-von-Baudissin-Kaserne) w sąsiedniej dzielnicy Hamburga – Osdorf. Na terenie Koszarów Clausewitza w połowie 2000 roku oddano do użytku centrum ćwiczeń symulacyjnych CAX pod nazwą Manfred-Wörner-Zentrum. Studenci mogą korzystać ze specjalistycznej biblioteki liczącej ponad 125.000 tomów i 4.000 czasopism fachowych, wypożyczalni samochodów, rowerów i przedszkola (dla towarzyszącego potomstwa)^[3]. W hierarchii wojskowej uczelnia podlega pod komendę wspólnej Bazy Sił Wojskowych (niem. Kommando Streitkräftebasis (KdoSKB)) w Bonn. W wyjątkowych przypadkach mogą kształcić się tu również cywile.

Cele edukacji

Hamburska akademia dowódców przygotowuje doświadczonych oficerów do przejęcia wyższych funkcji w sztabach NATO, UE i ONZ. Podczas edukacji w hamburskiej akademii uczą się oni myśleć i działać w kategoriach państwa, gospodarki, społeczeństwa oraz w kooperacji międzynarodowej wspierając się na naukowych metodach.

Ważną rolę podczas edukacji odgrywa rozwój zdolności interkulturalnych, etycznych oraz zdolności współdziałania nie tylko różnych gatunków broni, ale i w multinarodowych, koordynowanych związkach mieszanych. Ponadto absolwenci nie tylko polepszają swe zdolności analityczne, ale i umiejętność prognozowania rozwoju różnych scenariuszy^[4].

Organizacja studiów

Większość niemieckich oficerów ukończyła poprzednio studia na jednym z uniwersytetów Bundeswehry. Na tym fundamencie bazują szkolenia akademii dowódców, które można odbyć zarówno w formie studiów dziennych, jak i poszczególnych modułów lub nawet pojedynczych seminariów w dowolnym wieku czy momencie kariery w sensie „ustawicznego kształcenia”.

Szkolenia dla przyszłych oficerów sztabowych

SOL

Podstawowym „produktem” hamburskiej akademii dowódców jest 47-dniowe szkolenie na oficerów sztabowych (niem. Stabsoffizierlehrgang, w skrócie „SOL”)^[5]. Pomyślne ukończenie tego szkolenia na akademii dowódców umożliwia młodszym oficerom zawodowym awansy na wyższe stopnie oficerskie (np. na majora wojsk lądowych, kapitana korwety w marynarce lub na wyższych oficerów sztabowych). Jest to jedyne szkolenie hamburskiej akademii dowódców kończące się egzaminem. W szkoleniu bierze udział do 200 oficerów. Szkokenia dbywają się trzy razy w roku^[5].

SFL

Około 85% absolwentów SOL bierze udział w 14-dniowym dokształceniu dla oficerów sztabowych (niem. Stabdoffizierfortbildungslehrang, w skrócie „SFL”), które uprawnia ich do pracy w sztabach wojskowych, centrach zarządzania i urzędach^[5].

Szkolenia dla wyższych oficerów sztabowych

Akademia kształci oficerów w kursach (nominalnie) narodowych i międzynarodowych. W kursach „narodowych” biorą również udział oficerowie z krajów członkowskich NATO i UE, podczas gdy w „międzynarodowych” mogą uczestniczyć oficerowie z całego świata przy udziale oficerów niemieckich, pełniących rolę „gospodarzy” – również po zajęciach.

LGAN

Pośród absolwentów szkolenia SOL około 15% do 18% kwalifikuje się na wyższych oficerów sztabowych. Do dyspozycji stoi 100 miejsc^[5]. 30% uczestników szkolenia to oficerowie z innych krajów NATO i UE^[4]. Kwalifikacje te zdobywają oni biorąc udział w dwuletnich studiach dla przyszłych członków sztabu generalskiego lub admiralskiego (niem. Lehrgang für Generals-/ Admiralstabsdienst National, w skrócie „LGAN”). Szkolenie to uprawnia do pracy w sztabach nawet najwyższego szczebla oraz wypełniania samodzielnych funkcji dowódczych. Zamiast klasycznej pracy dyplomowej, oficerowie muszą sporządzić tzw. „pracę roczną” (niem. Jahresarbeit). Najlepsze prace są nagradzane przez „Towarzystwo Clausewitza” (niem. „Clausewitz-Gesellschaft”). Najlepszy absolwent rocznika otrzymuje nagrodę imienia Generała Heusingera (niem. General-Heusinger-Preis).

LGAI

Od 1962 roku odbywają tutaj szkolenia również zagraniczni oficerowie, tj. na służbie państw niebędących członkami NATO ani UE. Mają oni zarezerwowane dwie trzecie miejsc szkoleniowych^[6]. Biorą oni udział w specjalnie dla nich skoncypowanym szkoleniu dla przyszłych członków sztabów generalskich lub admiralskich (niem. Lehrgang Generalstabs-/ Admiralstabsdienst International, w skrócie „LGAI”), które trwa 10 miesięcy. Cele tego szkolenia są nie są porównywalne z LGAN, bowiem chodzi tu nie tyle o nabycie umiejętności dowódczych, tylko o przekazanie niemieckich wzorców kulturalnych, etycznych – kluczowym hasłem jest tu postawa „obywatela w mundurze” (niem. Bürger in Uniform) – i dowódczych oraz budowę osobistych powiązań oraz znajomości. Wybór uczestników szkolenia dokonywany jest wspólnie z niemieckim Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Federalnym Ministerstwem Obrony oraz służbami dyplomatycznymi krajów pochodzenia kandydatów, którzy w ojczyźnie wytypowani zostali nawet do pełnienia najwyższych funkcji wojskowych. Mimo międzynarodowego charakteru tego szkolenia językiem wykładowym jest niemiecki, którego zagraniczni studenci uczą się poprzednio w centrum nauki języków w Hürth^[6]. Zagraniczni adepci wspierani są przez miejscowych mentorów, którymi są niemieccy uczestnicy szkolenia, dla których zarezerwowana jest czwarta część miejsc^[5].

ESich

Wszyscy niemieccy absolwenci szkolenia LGAN oraz wybrani absolwenci szkolenia LGAI biorą udział w czterotygodniowym szkoleniu na temat europejskiej architektury bezpieczeństwa (niem. Lehrgang Europäische Sicherheit – ESich). Chodzi tu przede wszystkim o europejskie struktury bezpieczeństwa w ramach NATO i UE^[5].

UNSOC

Ofertę szkoleń hamburskiej akademii dopełnia cały bukiet szkoleń zadedykowanych niemieckim i zagranicznym kandydatom na sztabowców i dowódców misji ONZ pod nazwą United Nations Staff Officer Course (UNSOC). Odbywają się one w języku angielskim i są certyfikowane przez ONZ.

Dane statystyczne

Na akademii dowódców w Hamburgu wykłada ponad 100 docentów, których wspomaga ponad 250 wojskowych i cywilnych pracowników pomocniczych. Jednocześnie może tu brać udział w szkoleniach ponad 600 studentów, w tym do 250 oficerów z około 60 narodów. 50 z nich pochodzi z krajów spoza NATO i UE. Co roku opuszcza uczelnię ponad 3000 uczestników 80 szkoleń i 500 wykładów różnego typu^[7].

Do tej pory (1962–2014) w szkoleniach LGAI wzięło udział ponad 2400 oficerów ze 120 krajów. Około jedna czwarta absolwentów tego szkolenia to oficerowie Bundeswehry^[6]. Natomiast dwuletnie studia LGAN ukończyło do 2012 roku ponad 4800 oficerów niemieckich.

Uczelnie partnerskie

Europa

• Landes-verteidigungs-akademie, Austria
• European Security and Defence College, Belgia
• Royal Danish Defence College, Dania
• Baltic Defence College, Estonia
• École de Guerre, Francja
• National Defence Academy, Gruzja
• Escuela Superior de las Fuerzas Armadas, Hiszpania
• Nederlandse Defensie Academie, Holandia
• Akademia Sztuki Wojennej, Polska
• Universitatea Naţională de Apărare Carol I, Rumunia
• Armed Forces Academy of General Milan Rastislav Štefánik, Słowacja
• Höhere Kaderausbildung der Schweizer Armee, Szwajcaria
• Zrínyi Miklós University of National Defence, Węgry
• Joint Services Command and Staff College, Wielka Brytania
• Istituto Superiore di Stato Maggiore Interforze, Włochy

Ameryka Południowa

• Escuela Superior de Guerra Conjunta de las Fuerzas Armadas, Argentyna
• Army Command and General Staff College Escola Marechal Castello Branco, Brazylia
• Academia de Guerra Chile, Chile

Ameryka Północna

• Canadian Forces College, Kanada
• National Defense University, USA
• U.S. Air Force Command and Staff College, USA
• U.S. Army CAC and Fort, USA
• United States War College, USA

Azja i Oceania

• Australian Defence College, Australia
• National Defence University of PLA China, Chiny
• National Defense College of the Philippines, Filipiny
• Universitas Pertahanan Indonesia, Indonezja
• Peace Operation Training Center, Jordania
• National Defence University, Kazachstan
• Korean National Defense University, Korea
• Command and Staff College, Pakistan

Afryka

• National Defence College, Nigeria
• Tunisian Institut de la Defense, Tunezja

Komendanci akademii

Wybitni absolwenci

• Generał Raza Muhammad (Pakistan)
• Generał Khalid Shameem Wynne (Pakistan)
• Generał Devinda Kalupahana (Sri Lanka)
• Generał Leanne van den Hoek (Holandia)
• Komandor Shahid Azmat Wain (Pakistan)
• Generał Tariq Ghafoor (Pakistan)
• Admirał Atle Torbjørn Karlsvik (Norwegia)
• Generał Harald Sunde (Norwegia), Minister Obrony, szef armii
• Generał Gert Bastian, współzałożyciel Partii Zielonych (Niemcy)
• Generał Peter Heinrich Carstens (były) szef JFC Brunssum (Niemcy)
• Generał Hans-Lothar Domröse (były) Szef JFC Brunssum (Niemcy)
• Admirał Hans Frank, szef BAKS (Niemcy)
• Generał Werner Freers, szef SHAPE (Niemcy)
• Generał Helge Hansen (były) szef Allied Command Europe Mobile Force (Niemcy)
• Generał Georg Klein (były) komendant obozu ISAF w Kunduz (Niemcy)
• Generał Harald Kujat (były) szef Bundeswehry (Niemcy)
• Admirał Rudolf Lange, polityk liberalny (Niemcy)
• (były przewodniczący) NATO Military Committee, Generał Klaus Naumann (Niemcy)
• Generał Gunter Schneider (były) komendant misji ISAF (Niemcy)
• Generał Wolfgang Schneiderhan (były) szef Bundeswehry (Niemcy)
• Generał Jörg Schönbohm, polityk chadecki (Niemcy)
• Günter Schwarz, polityk socjaldemokratyczny (Niemcy)
• Generał Faisal Tanjung (Indonezja)
• Marszałek lotnictwa Herman Prayitno (Indonezja)
• Generał lotnictwa Edvardas Mažeikis (Litwa)
• Generał Jonas Vytautas Žukas (Litwa)
• Generał Jiří Halaška (Czechy)
• Admirał Frank Trojahn, szef marynarki (Dania)
• Colonel Wolfgang W.E. Samuel, publicysta (USA)

Literatura

• Detlef Bald, Wilhelm Nolte, Hans-Heinrich Steyreiff (Hrsg.): Generalstabsausbildung zwischen Gesellschaft und Militär. Das Jahresarbeiten-Archiv. Mittler, Herford u.a. 1991, ISBN 3-8132-0375-1.
• Freundeskreis Ausbildung Ausländischer Offiziere an der Führungsakademie der Bundeswehr e.V. (Hrsg.): „Eine völkerverbindende Institution. Über die Internationalität an der Führungsakademie der Bundeswehr. Mit Farbfotos von Lothar W. Brenne-Wegener”, 2. Auflage, Mittler, Hamburg u.a. 2001, ISBN 3-8132-0773-0.
• Uwe Hartmann (Hrsg.): Analysen und Perspektiven. Studien zu Politik, Staat und Gesellschaft. Ausgewählte Jahresarbeiten von Absolventen der Führungsakademie der Bundeswehr (= Schriftenreihe des Wissenschaftlichen Forums für Internationale Sicherheit. Band 14). Mit einem Vorwort von Eckardt Opitz. Edition Temmen, Bremen 1999, ISBN 3-86108-737-5.
• Dietmar Klos (Red.): 50 Jahre Führungsakademie der Bundeswehr. 1957–2007. Mittler, Hamburg u.a. 2007, ISBN 978-3-8132-0881-8.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Robert Bergmann: Informacje o FüAkBw na stronie internetowego czasopisma Bundeswehry if-zeitschrift.de z dna 4 grudnia 2013
• Oficjalna strona internetowa „Führungsakademie der Bundeswehr”
• Oficjalna broszura informacyjna „Führungsakademie der Bundeswehr.pdf” z roku 2012
• Zdjęcia FueAkBw na portalu Flickr