f-moll

Znaki chromatyczne w gamie f-moll

Diagram akordu f-moll dla gitary

f-moll – gama molowa, której toniką jest f. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: f, g, as, b, c, des, es. Zapis tonacji f-moll zawiera cztery bemole.

Gama f-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

Gama f-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy f-moll naturalnej):

Równoległą gamą durową jest As-dur^[1], jednoimienną durową – F-dur.

Nazwa f-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (f), trzeciego (as) i piątego (c) stopnia gamy f-moll.

Znane dzieła w tonacji f-moll:

• Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy
• Franz Schubert – Moment Musical
• Antonio Vivaldi – Koncert op.8 nr 4 Zima (L'Inverno)
• Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga nr 12 z 2. tomu Das Wohltemperierte Klavier (BWV 881).
• Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga BWV 534

Zobacz też

• pokrewieństwo tonacji
• skala molowa
• znaki przykluczowe

Przypisy

Linki zewnętrzne

• F minor scale (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].
• F minor chord (ang.). W: WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07].

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.