FMX

Ten artykuł należy dopracować: od 2010-09 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokaz freestyle motocross w Barbechat we Francji

FMX (freestyle motocross) – sport motorowy, który wyewoluował ze zwykłego motocrossu. Wszystko zaczęło się od zawodów supercrossowych i wykonywania ewolucji znanej jako whip na hopie finiszowej. Od motocrossu odróżnia go budowa motocykla, który zazwyczaj posiada odchudzone siedzenie, zmodyfikowane zawieszenia (na twardsze), wyższa kierownicę oraz wycięcia w bocznych plastikach tgz."graby". Zawodnicy wykonują ewolucje na rampach, których wysokość wynosi od ok. 2,65 m do 3 m. Największe zawody FMX na świecie to seria imprez Red Bull X-fighters i X-Games oraz Night Of The Jumps.

Najsłynniejsze nazwiska FMX-u:

• USA
  • Travis Pastrana;
  • Mike Metzger;
  • Seth Enslow;
  • Adam Jones;
  • Mike Mason;
  • Carey Hart;
  • Ronnie Renner;
  • Brian Deegan;
  • Nate Adams;
  • Todd Potter;
  • Jeremy Lusk;
  • Jeremy Stenberg;
  • Kyle Loza

Najsłynniejszy zespół w Stanach Zjednoczonych: Metal Mulisha

• Europa
  • Mat Rebeaud (SUI);
  • Alvaro Dal Farra (IT);
  • Massimo Bianconcini (IT);
  • Andre Villa (NOR);
  • Remi Bizouard (FR);
  • Dany Torres (SP);
  • Busty Wolter (GER);
  • Luc i Hannes Ackermann (GER)
  • Tom i Charles Pages (FR);
  • Romain i Brice Izzo (FR);
  • Frederik Johansson (GER);
  • Ailo Gaup (NOR);
  • Petr Pilat (CZ)
  • Libor Podmol (CZ)
  • Maikel Melero (SP)
  • Jose Miralles (SP)
  • Najlepsi polscy zawodnicy: Marcin Łukaszczyk, Rafał Biały, Bartek Ogłaza

Najsłynniejsze zespoły w Europie: FMX4ever (Belgia), DaBoot (Włochy) oraz (Polska) Freestyle Family

• Azja
  • Eigo Sato (JAP);
  • Daice Suzuki;
  • Kota Kogimura;
  • Taka Higashino (JAP)

Podstawowe triki we freestyle motocrossie:

- lazy boy - zawodnik zahacza kolanami kierownicę od dołu i kładzie się plecami na siodełku, równocześnie wyprostowując ręce za głową. Idealne wykonanie triku następuje wtedy, gdy zawodnik jest maksymalnie wyciągnięty, a jego ciało przylega do motocykla.

- cliffhanger - po wybiciu z kickera (rodzaj skoczni motocyklowej), zawodnik chwyta górną częścią stóp kierownicę, a następnie wyprostowuje się i podnosi ręce nad głową. Część zawodników zamiast za kierownicę chwyta za przedni widelec wewnętrzną częścią stopy.

- barhop - zawodnik stara się wyprostować nogi nad kierownicą nie odrywając od niej rąk. Im bardziej uda mu się je wyprostować tym więcej uzyska od sędziów punktów. Nogi powinny być złączone.

- shaolin - trik podobny do barhopu. Zawodnik nie wyciąga złączonych nóg tylko maksymalnie je rozszerza.

- backflip - salto w tył.

- double backflip - podwójne salto w tył.

- cordova backflip - w czasie wykonywania salta w tył zawodnik podciąga stopy do poziomu kierownicy i zahaczając o nią stopami, wypycha tułów i kolana przed kierownicę. Trik uzupełnia wychylenie głowy do tyłu. Dłonie pozostają cały czas na kierownicy.

- cliffhanger backflip - w czasie wykonywania salta w tył zawodnik chwyta górną częścią stóp kierownicę, a następnie wyprostowuje się i podnosi ręce nad głową. Połączenie backflipa z cliffhangerem.

- lazy boy backflip - jedna z odmian backflipa. Podczas wykonywania salta w tył zawodnik puszcza kierownicę, kładzie się na siodełku, maksymalnie wyprostowując ciało i wyciąga ręce za głowę. Połączenie backflipa z lazy boyem.

- shaolin backflip - w czasie wykonywania salta w tył zawodnik maksymalnie rozszerza nogi przełożone nad kierownicą. Dłonie pozostają cały czas na kierownicy.

- underflip - zawodnik obraca się o 360 stopni wokół podłóżnej osi motocykla, obrót w płaszczyźnie pionowej.

- tsunami - specyficzny rodzaj stania na rękach wykonanego na kierownicy. Trik jest nieudany, jeśli nogi nie są złączone i gdy zawodnik nie podwinie nóg w kształt przypominający falę morską. Głowa powinna być odchylona lekko do tyłu i znajdować się niżej od stóp.

- heelclicker - zawodnik trzymając kierownicę przekłada na zewnątrz uchwytów stopy i lekko zderza ze sobą pięty.

- 360 - pełny obrót na motocyklu wokół własnej osi w płaszczyźnie poziomej.

- 540 - półtora obrotu wokół własnej osi w płaszczyźnie poziomej.

- whip - zawodnik obraca w locie motocykl o około 90 stopni by po kilku sekundach powrócić do pierwotnego ułożenia.

- no-hand landing - lądowanie bez trzymania kierownicy. Ten trik występuje w kombinacji z innymi ewolucjami. Najwięcej punktów przyznaje się wtedy, gdy podczas lądowania ręce znajdują się maksymalnie daleko od kierownicy.

- superman - wypuszczenie nóg do tyłu bez puszczenia kierownicy. Ciało zawodnika powinno być wyprostowane i ułożone równolegle do motocykla.

- superman seat grab - mutacja klasycznego supermana. Zawodnik jedną ręką trzyma kierownicę, a drugą chwyta za boczny uchwyt wycięty pod siedzeniem motocykla. Nogi pozostają wyciągnięte do tyłu.

- indian air - trik bardzo podobny do superman seat grab. Różnicą pomiędzy tymi ewolucjami jest ułożenie nóg. W indian air zawodnik porusza nogami, co przypomina spacer w powietrzu.

- hart attack - kolejna mutacja superman seat grab. Przy tym triku nogi powinny być uniesione do góry, niemal pionowo nad motocykl.

- superman double seat grab - zawodnik puszcza kierownicę i chwyta oburącz za tylną cześć siedzenia, za boczne uchwyty. Jednocześnie wypycha wyprostowane nogi maksymalnie do tyłu. Ułożenie ciała powinno być takie samo jak podczas klasycznego supermana.

- rock solid - trik jest podobny do supermana, z tym wyjątkiem, że zawodnik puszcza kierownicę i przez kilka sekund leci równolegle nad motocyklem nie mając z nim żadnego kontaktu fizycznego.

- can can - przełożenie prawej (lub lewej) nogi ponad siodłem na drugą stronę motocykla. Noga, którą zawodnik przełożył, powinna znaleźć się przed nogą nieprzełożoną.

- nac nac - odwrotność can can. Noga, która została przełożona podczas tego triku powinna znaleźć się za nogą nieprzełożoną.