Fabian Konopacki

Fabian Konopacki

Data i miejsce śmierci	22 maja 1619 Frombork
Administrator diecezji chełmińskiej
Okres sprawowania	1613-1614
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki

Fabian Konopacki (zm. 22 maja 1619 we Fromborku), polski duchowny katolicki, dziekan kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1601-1619^[1], kanonik kilku kapituł, dziekan kapituły warmińskiej.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Grzymała, był synem Łukasza i Heleny z Czemów, po matce wnukiem wojewody malborskiego Achacego Czemy. Studiował w Krakowie i w Rzymie. Cieszył się łaskami papieża Klemensa VIII, który mianował go podkomorzym, a w 1604 rekomendował królowi Zygmuntowi III na biskupstwo warmińskie, zwolnione przez przejście Piotra Tylickiego na stolicę kujawsko-pomorską. Nominacji biskupiej Konopacki nie otrzymał, ale został we wrześniu 1604 kanonikiem warmińskim, obejmując godność przez prokuratora. Zajął w kapitule miejsce nowego biskupa warmińskiego Szymona Rudnickiego, który zrezygnował z kanonikatu^[2].

W chwili nominacji na kanonika warmińskiego Konopacki był już od 1601 kanonikiem chełmińskim. Również w 1601 został mianowany dziekanem w Poznaniu (zrezygnował w 1610), od lipca 1608 był ponadto kanonikiem gnieźnieńskim. Od sierpnia 1606 pełnił w kapitule warmińskiej funkcję dziekana. W 1613, po śmierci biskupa Macieja Konopackiego, administrował diecezją chełmińską.

Był fundatorem jednego z ołtarzy (tzw. ołtarza dziekana) w katedrze we Fromborku. Zapisami obdarowywał także klasztory — benedyktynek w Toruniu oraz bernardynów w Grodnie.

Bibliografia

• Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku, tom I: A-K, Wydawnictwo "Pojezierze", Olsztyn 1984
• Andrzej Kopiczko, Fabian Konopacki, w: Słownik biograficzny kapituły warmińskiej (pod redakcją Jana Guzowskiego), Wyższe Seminarium Duchowne Metropolii Warmińskiej "Hosianum", Olsztyn 1996
• Ewa Konopacka, Kronika rodu Konopackich, Drukarnia Wyd. "Bernardinum" w Pelplinie, 1994. ISBN 83-86491-04-3.

Przypisy