Fabrice Santoro

Fabrice Santoro

Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1972 Tahiti
Wzrost	178 cm
Gra	oburęczny forhend i bekhend
Status profesjonalny	1989
Zakończenie kariery	2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	6
Najwyżej w rankingu	17 (6 sierpnia 2001)
Australian Open	QF (2006)
Roland Garros	4R (1991, 2001)
Wimbledon	3R (2001)
US Open	3R (1990, 1998-1999, 2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	24
Najwyżej w rankingu	6 (5 lipca 1999)
Australian Open	W (2003, 2004)
Roland Garros	F (2004)
Wimbledon	F (2006)
US Open	SF (2003)

Fabrice Vetea Santoro (ur. 9 grudnia 1972 na Tahiti) − francuski tenisista, zwycięzca Australian Open 2003, Australian Open 2004 w grze podwójnej i French Open 2005 w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

Występował na kortach jako tenisista zawodowy w latach 1989−2009. Jego gra wyróżniała się charakterystycznym stylem, jako jeden z nielicznych zawodników grał oburęczny bekhend, jak i forhend. W swoim tenisie stosował wiele zagrań kombinacyjnych (loby, drop-szoty, zagrania wyrzucające) oraz z dużym wyczuciem operował wolejem. Zakończył karierę po turnieju w paryskiej hali Bercy w listopadzie 2009 roku. Pomimo oficjalnego zakończenia kariery w 2009 roku, zdecydował się na występ w Australian Open 2010, zostając pierwszym w historii tenisistą, który grał w turniejach wielkoszlemowych w czterech kolejnych dekadach − pierwszy raz w 1989 roku. Podczas tego turnieju rozegrał także swój ostatni profesjonalny mecz w rozgrywkach ATP, kiedy to przegrał z Marinem Čiliciem w 1 rundzie.

W 1989 roku zdobył juniorski tytuł w singlu na French Open, pokonując w finale Jareda Palmera po obronieniu dwóch piłek meczowych. Sezon 1989 ukończył na pozycji wicelidera rankingu juniorów.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach kategorii ATP World Tour w grze pojedynczej odniósł w 1997 roku, w Lyonie, po pokonaniu w finale Tommy’ego Haasa. Łącznie Francuz wywalczył 6 tytułów ATP World Tour, a ostatni w połowie lipca 2008 roku w Newport. Ponadto Santoro osiągnął dalszych 6 finałów, w których został pokonany. W styczniu 2006 roku osiągnął swój jedyny wielkoszlemowy ćwierćfinał, podczas Australian Open. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Gastóna Gaudio i Davida Ferrera, jednak w spotkaniu o półfinał nie sprostał Davidowi Nalbandianowi. W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 17. miejscu w sierpniu 2001 roku.

W grze podwójnej Santoro zwyciężył w 24 turniejach ATP World Tour, w tym dwukrotnie w Australian Open i raz w Tennis Masters Cup. W Melbourne triumfował w latach 2003 i 2004, grając w parze z Michaëlem Llodrą. Również z Llodrą w 2005 roku zdobył tytuł w Tennis Masters Cup. Dodatkowo Santoro uczestniczył w 18 przegranych finałach, m.in. w Australian Open 2002, French Open 2004, Wimbledonie 2006 i Tennis Masters Cup 2003. W klasyfikacji gry podwójnej najwyżej był w lipcu 1999 roku, na 6. pozycji.

W grze mieszanej Santoro triumfował w jednym wielkoszlemowym turnieju, we French Open 2005. Partnerką Francuza była Daniela Hantuchová, a w finale pokonał parę Martina Navrátilová−Leander Paes.

Santoro reprezentował wielokrotnie Francję w Pucharze Davisa w grze pojedynczej i podwójnej. W 1991 roku i 2001 roku przyczynił się do wywalczenia trofeum. W meczu finałowym z 2001, przeciwko Australii, w parze z Cédrikiem Pioline odniósł zwycięstwo nad parą Lleyton Hewitt−Patrick Rafter. W sezonie 1991 nie brał udziału w meczu finałowym, ale miał swój udział w awansie Francji do decydującego meczu; debiutował w meczu ćwierćfinałowym z Australią, w którym odniósł jedno zwycięstwo i poniósł porażkę w grze pojedynczej, następnie wniósł do dorobku drużyny dwa zwycięstwa singlowe w półfinale z Jugosławią.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (6−6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	7 października 1990	Tuluza	Twarda (hala)	Jonas Svensson	6:7, 2:6
Finalista	2.	7 lutego 1993	Dubaj	Twarda	Karel Nováček	4:6, 5:7
Finalista	3.	7 sierpnia 1994	Kitzbühel	Ceglana	Goran Ivanišević	2:6, 6:4, 6:4, 3:6, 2:6
Zwycięzca	1.	19 października 1997	Lyon	Dywanowa (hala)	Tommy Haas	6:4, 6:4
Finalista	4.	11 stycznia 1998	Doha	Twarda	Petr Korda	0:6, 3:6
Zwycięzca	2.	7 lutego 1999	Marsylia	Twarda (hala)	Arnaud Clément	6:3, 4:6, 6:4
Finalista	5.	7 marca 1999	Kopenhaga	Dywanowa (hala)	Magnus Gustafsson	4:6, 1:6
Zwycięzca	3.	9 stycznia 2000	Ad-Dauha	Twarda	Rainer Schüttler	3:6, 7:5, 3:0 krecz
Finalista	6.	17 czerwca 2001	Halle	Trawiasta	Thomas Johansson	3:6, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca	4.	3 marca 2002	Dubaj	Twarda	Junus al-Ajnawi	6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	5.	15 lipca 2007	Newport	Trawiasta	Nicolas Mahut	6:4, 6:4
Zwycięzca	6.	13 lipca 2008	Newport	Trawiasta	Prakash Amritraj	6:3, 7:5

Gra podwójna (24−18)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1 października 1995	Palermo	Ceglana	Àlex Corretja	Hendrik Jan Davids Piet Norval	6:7, 6:4, 6:3
Finalista	1.	16 lutego 1997	Marsylia	Twarda (hala)	Olivier Delaître	Thomas Enqvist Magnus Larsson	3:6, 4:6
Finalista	2.	19 października 1997	Lyon	Dywanowa (hala)	Olivier Delaître	Ellis Ferreira Patrick Galbraith	6:3, 2:6, 4:6
Finalista	3.	9 listopada 1997	Moskwa	Dywanowa (hala)	David Adams	Martin Damm Cyril Suk	4:6, 3:6
Finalista	4.	11 stycznia 1998	Doha	Twarda	Olivier Delaître	Mahesh Bhupathi Leander Paes	4:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca	2.	26 lipca 1998	Stuttgart	Ceglana	Olivier Delaître	Joshua Eagle Jim Grabb	6:1, 3:6, 6:3
Finalista	5.	16 sierpnia 1998	Cincinnati	Twarda	Olivier Delaître	Mark Knowles Daniel Nestor	1:6, 1:2 krecz
Zwycięzca	3.	4 października 1998	Tuluza	Twarda (hala)	Olivier Delaître	Paul Haarhuis Jan Siemerink	6:2, 6:4
Zwycięzca	4.	11 października 1998	Bazylea	Twarda (hala)	Olivier Delaître	Piet Norval Kevin Ullyett	6:3, 7:6
Zwycięzca	5.	25 października 1998	Lyon	Dywanowa (hala)	Olivier Delaître	Tomás Carbonell Francisco Roig	6:2, 6:2
Zwycięzca	6.	29 sierpnia 1999	Long Island	Twarda	Olivier Delaître	Jan-Michael Gambill Scott Humphries	7:5, 6:4
Zwycięzca	7.	22 października 2000	Tuluza	Twarda (hala)	Julien Boutter	Donald Johnson Piet Norval	7:6(8), 4:6, 7:6(5)
Zwycięzca	8.	18 lutego 2001	Marsylia	Twarda (hala)	Julien Boutter	Michael Hill Jeff Tarango	7:6(7), 7:5
Finalista	6.	27 stycznia 2002	Australian Open, Melbourne	Twarda	Michaël Llodra	Mark Knowles Daniel Nestor	6:7(4), 3:6
Zwycięzca	9.	3 listopada 2002	Paryż	Dywanowa (hala)	Nicolas Escudé	Gustavo Kuerten Cédric Pioline	6:3, 7:6(6)
Zwycięzca	10.	26 stycznia 2003	Australian Open, Melbourne	Twarda	Michaël Llodra	Mark Knowles Daniel Nestor	6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	11.	16 lutego 2003	Marsylia	Twarda (hala)	Sébastien Grosjean	Tomáš Cibulec Pavel Vízner	6:1, 6:4
Finalista	7.	20 kwietnia 2003	Monte Carlo	Ceglana	Michaël Llodra	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	4:6, 6:3, 6:7(6)
Finalista	8.	11 maja 2003	Rzym	Ceglana	Michaël Llodra	Wayne Arthurs Paul Hanley	1:6, 3:6
Finalista	9.	5 października 2003	Metz	Twarda (hala)	Michaël Llodra	Julien Benneteau Nicolas Mahut	6:7(2), 3:6
Finalista	10.	2 listopada 2003	Paryż	Dywanowa (hala)	Michaël Llodra	Wayne Arthurs Paul Hanley	3:6, 6:1, 3:6
Finalista	11.	16 listopada 2003	Tennis Masters Cup, Houston	Twarda	Michaël Llodra	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(6), 3:6, 6:3, 6:7(3), 4:6
Zwycięzca	12.	31 stycznia 2004	Auckland	Twarda	Mahesh Bhupathi	Jiří Novák Radek Štěpánek	4:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca	13.	18 stycznia 2004	Australian Open, Melbourne	Twarda	Michaël Llodra	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(4), 6:3
Zwycięzca	14.	7 marca 2004	Dubaj	Twarda	Mahesh Bhupathi	Jonas Björkman Leander Paes	6:2, 4:6, 6:4
Finalista	12.	6 czerwca 2004	French Open, Paryż	Ceglana	Michaël Llodra	Xavier Malisse Olivier Rochus	5:7, 5:7
Finalista	13.	27 lutego 2005	Dubaj	Twarda	Jonas Björkman	Martin Damm Radek Štěpánek	2:6, 4:6
Zwycięzca	15.	8 maja 2005	Rzym	Ceglana	Michaël Llodra	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:2
Finalista	14.	15 maja 2005	Hamburg	Ceglana	Michaël Llodra	Jonas Björkman Maks Mirny	6:4, 6:7(2), 6:7(3)
Zwycięzca	16.	9 października 2005	Metz	Twarda (hala)	Michaël Llodra	José Acasuso Sebastián Prieto	5:2, 3:5, 5:4(4)
Zwycięzca	17.	30 października 2005	Lyon	Dywanowa (hala)	Michaël Llodra	Jeff Coetzee Rogier Wassen	6:3, 6:1
Zwycięzca	18.	13 listopada 2005	Tennis Masters Cup, Szanghaj	Dywanowa (hala)	Michaël Llodra	Leander Paes Nenad Zimonjić	6:7(6), 6:3, 7:6(4)
Zwycięzca	19.	15 stycznia 2006	Sydney	Twarda	Nenad Zimonjić	František Čermák Leoš Friedl	6:1, 6:4
Finalista	15.	23 kwietnia 2006	Monte Carlo	Ceglana	Nenad Zimonjić	Jonas Björkman Maks Mirny	2:6, 6:7(2)
Zwycięzca	20.	18 czerwca 2006	Halle	Trawiasta	Nenad Zimonjić	Michael Kohlmann Rainer Schüttler	6:0, 6:4
Finalista	16.	9 lipca 2006	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Nenad Zimonjić	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 6:4, 4:6, 2:6
Zwycięzca	21.	8 października 2006	Metz	Twarda (hala)	Richard Gasquet	Julian Knowle Jürgen Melzer	3:6, 6:1, 11-9
Zwycięzca	22.	15 października 2006	Moskwa	Dywanowa (hala)	Nenad Zimonjić	František Čermák Jaroslav Levinský	6:1, 7:5
Finalista	17.	5 listopada 2006	Paryż	Dywanowa (hala)	Nenad Zimonjić	Arnaud Clément Michaël Llodra	6:7(4), 2:6
Zwycięzca	23.	3 marca 2007	Dubaj	Twarda	Nenad Zimonjić	Mahesh Bhupathi Radek Štěpánek	7:5, 6:7(3), 10-7
Zwycięzca	24.	11 maja 2007	Rzym	Ceglana	Nenad Zimonjić	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:7(4), 10-7
Finalista	18.	17 czerwca 2007	Halle	Trawiasta	Nenad Zimonjić	Simon Aspelin Julian Knowle	4:6, 6:7(5)

Gra mieszana (1−0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Zwycięzca	1.	5 czerwca 2005	French Open, Paryż	Ceglana	Daniela Hantuchová	Martina Navrátilová Leander Paes	3:6, 6:3, 6:2

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-12-25]  (ang.).