Fabrizio Sceberras Testaferrata

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	21 grudnia 1802
Konsekrator	Giuseppe Maria Doria Pamphili
Współkonsekratorzy	Benedetto Fenaja; Francesco Bertazzoli
Konsekrowani biskupi
Joseph-Antoine Guisolan	1804
Josef-Franz de Preux	1807
Pierre-Tobie Yenni	1815
Współkonsekrowani biskupi
Domenico Benedetto Balsamo	1816
Paolo Leardi	1817
Federico Bencivenni	1817
Giuseppe Prin	1817
Francesco Serra-Cassano	1818
Salvator Ferro de Berardis	1818
Alessandro d’Angennes	1818
Pier Camillo de Carolis	1818

Fabrizio Sceberras Testaferrata (ur. 1 kwietnia 1757 w Valletcie, zm. 3 sierpnia 1843 w Senigallii) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 1 kwietnia 1757 roku w Valletcie, jako syn Pasqualego Sceberrasa Testaferraty i Lucrezii Dorell^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur^[1]. W 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. 20 września 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Bejrutu, a 21 grudnia przyjął sakrę^[2]. W latach 1803–1816 był nuncjuszem w Szwajcarii^[1]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 6 kwietnia i nadano mu kościół tytularny Santa Pudenziana^[2]. W 1818 roku został biskupem Senigallii^[1]. Zmarł tamże 3 sierpnia 1843 roku^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Fabrizio Sceberras Testaferrata (ang.). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-06-26].
↑ ^a ^b ^c ^d Fabrizio Sceberras Testaferrata (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-06-26].