Fairey F.2

Fairey F.2
Ilustracja
Prototyp myśliwca Fairey F.2
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Fairey Aviation Company

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

3

Historia
Data oblotu

17 maja 1917

Liczba egzemplarzy

1

Dane techniczne
Napęd

2 x Rolls-Royce Falcon

Moc

142 kW (190 KM) każdy

Wymiary
Rozpiętość

23,47 m

Długość

12,36 m

Wysokość

4,11 m

Powierzchnia nośna

66,74 m²

Masa
Startowa

2213 kg

Osiągi
Prędkość maks.

150 km/h

Prędkość wznoszenia

6 min na 1500 m

Długotrwałość lotu

3,5 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 km kal. 7,7 mm
bomby

Fairey F.2 – brytyjski eksperymentalny trzymiejscowy eskortowy samolot myśliwski w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Fairey Aviation Company w Hayes. Z powodu niezadowalających właściwości lotnych i niskich osiągów maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.

Historia

Po odniesionych w końcu 1915 roku sukcesach niemieckich myśliwców Fokker E.I i E.III, w Wielkiej Brytanii narodziła się koncepcja samolotu eskortowego – dużego, wielosilnikowego, silnie uzbrojonego i zdolnego do długotrwałego lotu[1]. W odpowiedzi na zapotrzebowanie złożone przez Admiralicję, w zakładach Fairey Aviation Company w Hayes powstała pierwsza konstrukcja tej firmy, model F.2[2][3]. Zaprojektowano go jako trzymiejscowy (pilot i dwóch strzelców pokładowych) dwupłat, napędzany dwoma silnikami widlastymi Rolls-Royce Falcon[2][3].

Prototyp został oblatany 17 maja 1917 roku, jednak z powodu niskich osiągów, niezadowalających właściwości lotnych i utraty zainteresowania przez zamawiającego prace nad tą konstrukcją zostały przerwane po zbudowaniu jednego egzemplarza[4][a].

Opis konstrukcji i dane techniczne

Fairey F.2 był dwusilnikowym, trzyosobowym eskortowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji całkowicie drewnianej[2]. Kadłub o przekroju prostokątnym, konstrukcji kratownicowej, oprofilowany od góry listwami na półokrągło, pokryty płótnem (z wyjątkiem górnej części mieszczącej kabiny pilota i strzelców, która była kryta sklejką)[2]. Skrzydła proste, dwudźwigarowe, konstrukcji drewnianej, kryte płótnem, o jednakowej cięciwie i jednakowym wzniosie wynoszącym 1°[2]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 23,47 metra, zaś płata dolnego 16,8 metra[2][4]. Skrzydła były trójdzielne i składane w celu ułatwienia hangarowania[2]. Powierzchnia nośna skrzydeł wynosiła 66,74 m²[2][5][b]. Lotki na górnym płacie, wystające poza obrys skrzydła[2]. Długość samolotu wynosiła 12,36 metra, a wysokość 4,11 metra[2][4]. Masa startowa płatowca wynosiła 2213 kg[2][4]. Usterzenie poziome klasyczne, drewniane, kryte płótnem; usterzenie pionowe potrójne, ze statecznikiem na środku i statecznikami ze sterami na zewnątrz[2]. Stery poruszane linkami, w większości poprowadzonymi na zewnątrz kadłuba[2]. Podwozie, amortyzowane sznurem gumowym, składało się z czterokołowego wózka, z osią niedzieloną łączącą przednią parę kół i osią łamaną w drugiej parze; z tyłu płoza ogonowa, również amortyzowana sznurem[2].

Napęd stanowiły umieszczone w gondolach skrzydłowych dwa chłodzone cieczą 12-cylindrowe silniki widlaste Rolls-Royce Falcon o mocy 142 kW (190 KM) każdy, napędzające drewniane czterołopatowe śmigła ciągnące[2][4]. Zbiorniki paliwa i oleju znajdowały się w gondolach silnikowych, zaś chłodnice czołowe były zblokowane z silnikami[2]. Prędkość maksymalna na wysokości 0 wynosiła 150 km/h, zaś prędkość lądowania 61 km/h[4][5]. Długotrwałość lotu wynosiła 3,5 godziny[2][4]. Maszyna osiągała pułap 1500 metrów w czasie 6 minut[2][4].

Uzbrojenie składało się z dwóch ruchomych karabinów maszynowych Lewis kalibru 7,7 mm, zamontowanych na obrotnicach Scarffa na przednim i tylnym stanowisku strzelców pokładowych[2][4]. Samolot mógł zabrać kilka bomb o niewielkim wagomiarze, umieszczonych na zaczepach pod kadłubem[2].

Uwagi

  1. ↑ Bączkowski 2000 ↓, s. 78 podaje, że samolot oblatano we wrześniu 1915 roku i że jego produkcja wyniosła kilkadziesiąt egzemplarzy.
  2. ↑ Green i Swanborough 1995 ↓, s. 197 podaje, że powierzchnia nośna wynosiła 75,62 m².

Przypisy

  1. ↑ Goworek 1988 ↓, s. 48.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Bączkowski 2000 ↓, s. 78.
  3. ↑ a b Green i Swanborough 1995 ↓, s. 196.
  4. ↑ a b c d e f g h i Green i Swanborough 1995 ↓, s. 197.
  5. ↑ a b Grey 1990 ↓, s. 65.

Bibliografia

  • Wiesław Bączkowski: Samoloty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-54-4.
  • Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.)
  • C.G. Grey (red.): Jane’s Fighting Aircraft of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-347-0. (ang.)

Linki zewnętrzne

Samoloty wojskowe Brytyjskiej Wspólnoty Narodów z okresu I wojny światowej
Samoloty myśliwskie
Samoloty bombowe
i torpedowe
Wodnosamoloty
i łodzie latające
Samoloty wielozadaniowe
Samoloty rozpoznawcze
Konstrukcje prototypowe

Media użyte na tej stronie

Fairey F 2.jpg
The single Fairey F.2 built pictured at Harlington in 1917.