Fannie Bloomfield-Zeisler

Fannie Bloomfield-Zeisler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1863
Bielsko

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1927
Chicago

Zawód, zajęcie

pianistka

Narodowość

amerykańska

Rodzice

Salomon Blumenfeld, Bertha Jäger

podpis

Fannie Bloomfield-Zeisler (ur. 16 lipca 1863 w Bielsku, zm. 20 sierpnia 1927 w Chicago) – amerykańska pianistka pochodzenia żydowskiego[1].

Biografia

Urodziła się w Bielsku na Śląsku Austriackim (dzisiejsze Bielsko-Biała) jako Franziska Blumenfeld. Córka Salomona i Berthy z domu Jäger[2]. Gdy miała cztery lata jej rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, osiedlając się w Chicago. Tam zmienili swoje nazwisko na angielsko brzmiące Bloomfield, sama Franziska zaś używała odtąd imienia Fannie.

Już w wieku sześciu lat zainteresowała się grą na fortepianie. Jej pierwszymi nauczycielami byli Carl Wolfsohn (fortepian) i Bernhard Ziehn (fortepian, teoria muzyki, harmonia). W lutym 1875 r., w wieku 11 lat, Bloomfield wystąpiła po raz pierwszy publicznie publicznie. Dwa lata później przebywająca w USA Anna Jesipowa po usłyszeniu jej gry poleciła ją swojemu mistrzowi, Teodorowi Leszetyckiemu. W latach 1878–1883 była jego uczennicą w Wiedniu, po czym powróciła do Chicago, gdzie zaczęła karierę artystyczną[1].

Pierwszy wielki koncert Bloomfield w Chicago miał miejsce w kwietniu 1884 r. W styczniu następnego roku zadebiutowała z kolei w Nowym Jorku. W 1888 r. ponownie wyjechała do Wiednia, aby kontynuować współpracę z Leszetyckim. Koncertowała w Europie oraz Stanach Zjednoczonych w recitalach i z Chicagowską Orkiestrą Symfoniczną. Rozległy repertuar pianistki obejmował dzieła Chopina, Griega, Mendelssohna, Moszkowskiego, Regera, Rubinsteina, Schuberta, Schumanna, Scharwenki, Sibeliusa, Straussa czy Webera. W latach 1905–1915 jej wykonania utrwalono na rolkach pianolowych Welte-Mignon. Ostatni występ Fannie miał miejsce w lutym 1925 r. w Chicago. Zmarła w tym samym mieście dwa lata później[1].

W 1885 r. Bloomfield poślubiła, również pochodzącego z Bielska, adwokata Sigmunda Zeislera, po którym przyjęła drugie nazwisko. Miała z nim trzech synów: Leonarda, Paula i Ernesta. Była siostrą językoznawcy i indologa Maurice'a Bloomfielda oraz ciotką Leonarda Bloomfielda, również językoznawcy[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c Macleod, Beth Abelson, 1945-, Fannie Bloomfield-Zeisler : the life and times of a piano virtuoso, Urbana, ISBN 978-0-252-09739-3, OCLC 910662644 [dostęp 2019-07-11].
  2. ↑ a b Bloomfield-Zeisler Fannie | שטעטל וירטואלית, sztetl.org.pl [dostęp 2019-07-11].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Fannie Bloomfield Zeisler signature.jpg
Fannie Bloomfield Zeisler's signature
Zeisler 496664305 f55531242f o.jpg
Fannie Bloomfield Zeisler

Bain News Service,, publisher.

Wlaiez ?? at piano

[between ca. 1910 and ca. 1915]

1 negative : glass ; 5 x 7 in. or smaller.

Notes: Title from unverified data provided by the Bain News Service on the negatives or caption cards. Forms part of: George Grantham Bain Collection (Library of Congress).

Format: Glass negatives.

Rights Info: No known restrictions on publication.

Repository: Library of Congress, Prints and Photographs Division, Washington, D.C. 20540 USA, hdl.loc.gov/loc.pnp/pp.print

General information about the Bain Collection is available at hdl.loc.gov/loc.pnp/pp.ggbain

Persistent URL: hdl.loc.gov/loc.pnp/ggbain.16125

Call Number: LC-B2- 3071-10