Farad

Farad (F) – jednostka pojemności elektrycznej w układzie SI^[1] (jednostka pochodna układu SI).

Przewodnik elektryczny ma pojemność elektryczną jednego farada, gdy zwiększa potencjał o 1 wolt po dostarczeniu ładunku 1 kulomba^[2]. W uproszczeniu pojemność jednego farada oznacza, że w przewodniku o potencjale jednego wolta można „umieścić” ładunek o wartości jednego kulomba^[3].

Jest to zarazem pojemność kondensatora, w którym naładowanie okładek przeciwnymi ładunkami o wartości 1 kulomba wytwarza napięcie 1 wolta.

${\displaystyle \mathrm {1\,F={\frac {1\,C}{1\,V}}={\frac {1\,A\cdot 1\,s}{1\,V}}=1\,{\frac {A^{2}\cdot s^{4}}{kg\cdot m^{2}}}} }$

Jednostka została nazwana na cześć dziewiętnastowiecznego fizyka i chemika angielskiego Michaela Faradaya.

Farad jest bardzo dużą jednostką^[4][5]. Najczęściej używane są podwielokrotności farada:

mikrofarad

1 µF = 10⁻⁶ F

nanofarad

1 nF = 10⁻⁹ F

pikofarad

1 pF = 10⁻¹² F

Historia

Pojęcie „farad” zostało początkowo wprowadzone przez Josiaha Latimera Clarka i Charlesa Brighta w roku 1861 jako jednostka ładunku. W roku 1881, na międzynarodowym kongresie elektryków w Paryżu, termin ten był już oficjalnie używany jako określenie pojemności elektrycznej^[6].

Zobacz też

• kondensator

Przypisy