Farys (poemat)

Farys. Kasyda na cześć emira Tadż-ul-Fechra ułożona, Janowi Kozłow na pamiątkę przypisana – poemat Adama Mickiewicza wydany w 1829 w Petersburgu.

Utwór, napisany w 1828, wpisuje się w romantyczny orientalizm. Mickiewicz użył w tytule terminu kasyda, będącego określeniem gatunku w poezji arabskiej. Poemat jest poświęcony Wacławowi Rzewuskiemu, który w latach 1817–1820 podróżował po Bliskim Wschodzie i otrzymał od Arabów tytuł emira. Iwan Kozłow, adresat wiersza, był rosyjskim poetą romantycznym i tłumaczem Sonetów krymskich.

Egzotyczne realia posłużyły w poemacie do podjęcia wątków uniwersalnych. Farys, arabski jeździec, staje się symbolem bohatera romantycznego – jednostki odważnej, bezkompromisowej, poszukującej tego, co nieznane i groźne, a jednocześnie pozostającej w konflikcie z otaczającym światem. Tekst zawiera nawiązania do folkloru arabskiego, m.in. charakterystyczne cechy bohaterów Baśni tysiąca i jednej nocy jak odwaga, sprawność fizyczna, pokonywanie przeszkód piętrzonych przez złe moce.

Bibliografia

• Mieczysław Inglot: Romantyzm. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2007, s. 51-52. ISBN 978-83-7420-093-6.
• Alina Witkowska, Ryszard Przybylski: Romantyzm. Wyd. VIII - 3 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 272-273, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13848-6.