Faustyn Grzybowski

Faustyn Grzybowski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1913 Mikołajew, gubernia jekaterynosławska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	9 kwietnia 1999 Białystok, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1935–1956
Siły zbrojne	Armia Czerwona Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	51 Armia
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: Bitwa pod Lenino
Późniejsza praca	funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
Odznaczenia

Faustyn Grzybowski (ur. 3 sierpnia^?/ 16 sierpnia 1913 w Mikołajewie k. Jekaterynosławia, zm. 9 kwietnia 1999 w Białymstoku) – żołnierz Armii Czerwonej, oficer ludowego Wojska Polskiego funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Życiorys

Syn Filipa i Wincentyny. Szkołę podstawową ukończył w 1929. Od 1933 członek i aktywista partyjny w organizacji młodzieżowej i Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Pracował na stanowiskach rachmistrza w kołchozie i sekretarza gminnego we wsi Cariwodar koło Chersonia.

Służba w Armii Czerwonej i ludowym Wojsku Polskim

Do służby w Armii Czerwonej powołany 30 października 1935. Do 1938 służył kolejno jako elew szkoły podoficerskiej 64 kolejowego pułku NKWD, a następnie podoficer tej szkoły i podoficer w mieście Czudzuj w Republice Turkmeńskiej. Zdemobilizowany 13 lutego 1938 w stopniu podporucznika. W okresie 1938–1941 przewodniczący kołchozu im. Stalina w powiecie chersońskim. Ponownie powołany do Armii Czerwonej 13 sierpnia 1941, w której służył do 1943. Dowódca kompanii w 9, a następnie w 51 Armii oraz dowódca kompanii w Przymorskiej Armii m. Sewastopola i kompanii niszczycieli czołgów Południowoukraińskiego Okręgu Wojskowego.

Od 7 czerwca 1943 służył w ludowym Wojsku Polskim, początkowo dowódca kompanii rusznic przeciwpancernych w stopniu porucznika. Uczestnik bitwy pod Lenino.

Służba w MBP

W kwietniu 1944 skierowany na kurs specjalny do szkoły NKWD w Kujbyszewie i po jego ukończeniu rozpoczął służbę w Resorcie/Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 13 sierpnia 1944–16 stycznia 1945 kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku, 16 stycznia–30 listopada 1945 kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie, a 6 grudnia 1945–15 kwietnia 1948 kierownik WUBP we Wrocławiu. 21 stycznia–9 grudnia 1949 zastępca dyrektora, a 10 grudnia 1949–1 stycznia 1955 dyrektor Departamentu Ochrony Rządu MBP. 1 stycznia 1955–7 września 1956 dyrektor Departamentu VIII Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego.

Nagrody i odznaczenia

Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”^[1], dwukrotnie Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 i Krzyżem Wojennym Czechosłowackim 1939.

Przypisy

Bibliografia

• Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Lubelszczyźnie (lipiec 1944-czerwiec 1945), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2004.
• Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza 1944-1956, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
• Twarze białostockiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.