Faza analna

Faza analna – faza rozwoju psychoseksualnego człowieka, następująca po fazie oralnej w wieku około 2-3 lat, gdy dziecko uczy się kontrolowania wydalania[1].

Źródłem energii, wg koncepcji Sigmunda Freuda przez następnych około 18 miesięcy jest odbyt oraz funkcje wydalnicze[1]. Rodzice stawiają dziecku wymaganie, by wypróżniało się w odpowiednich porach i sytuacjach. Dziecko przez trening czystości uczy się powstrzymywania spontanicznej defekacji[1].

Rygorystyczne przykładanie uwagi przez rodziców do treningu czystości np. dziecko ma zaparcia, przetrzymuje ból i napięcie (retencja (psychologia)), może skutkować rozwojem m.in. negatywizmu, uporu, skąpstwa, okrucieństwa np. sadyzmu oraz zatrzymywania ponad normę swoich myśli i rzeczy[1].

Łagodny trening czystości sprawia, że dziecko staje się m.in. bardziej hojne, produktywne i twórcze[1].

W życiu dorosłym typ osobowości analnej[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 86, ISBN 83-85713-24-7.

Bibliografia

  • Zbigniew Lew-Starowicz: Miłość i seks : słownik encyklopedyczny. Wrocław: Wydawnictwo "Europa", 1999, s. 19. ISBN 83-87977-17-9.