Fazhao

Fazhao
Data i miejsce urodzenia756
Syczuan
Data śmierci822
SzkołaSzkoła Czystej Krainy
NauczycielChengyuan
ZakonMahajana
Honorowy tytuł lub imię pośmiertneGuoshi

Fazhao (chiń. 釋法照, pinyin Shì Fǎzhào ; jap. Hōshō; ur. 756, zm. 822) – chiński mnich buddyjski związany ze Szkołą Czystej Krainy z linii Cimina Huiri. Znany także jako Yunfeng Fazhao.

Biografia i nauki

Pochodził z prowincji Syczuan. Po przyjęciu ordynacji mnisiej praktykował najpierw nauki szkoły tiantai, dlatego też w późniejszym nauczaniu wykazywał mocne ukierunkowanie synkretyczne. Później udał się na górę Lu w prowincji Jiangxi, aby być jak najbliżej miejsca, w którym czczony przez niego Huiyuan (334-416) złożył ślubowania odrodzenia się w Czystej Krainie. Praktykował tam taką samą wizualizacyjną medytację jak Huiyuan. W czasie tych praktyk miał liczne wizje buddy Amitabhy. Pewnego dnia zobaczył w wizji jakiegoś starego mnicha praktykującego przed Amitabhą. Był to Chengyuan (712-804), który przebywał wówczas w prowincji Hunan[1].

Fazhao udał się więc do Hunanu na górę Nanyue (Heng Shan), gdzie studiował nauki Czystej Krainy u mistrza Chengyuana. W czasie jednej z wizji Amitabhy odkrył szczególny rodzaj melodyjnej 5-tonowej intonacji, z której stał się później bardzo znany[a]. Miał również wizje wielkiego klasztoru na górze Wutai. Fazhao zrozumiał, że powinien ten klasztor wybudować[1].

Około 770 r. udał się na Wutai i w latach 777-796 wybudował klasztor ze swojej wizji - Zhulin (竹林寺), czyli klasztor Bambusowego Lasu[b]. Fazhao działał w okresie, gdy dynastia Tangów starała się przywrócić swoją dawną świetność po katastrofalnym buncie An Lushana. Jego współczesnymi byli tacy mistrzowie buddyjscy jak Amoghawadżra (mistrz tantry), Jingxi Zhanran (mistrz szkoły tiantai) i Chengguan (mistrz szkoły huayan). Mając takich wybitnych konkurentów, tym większe wydają się jego osiągnięcia w propagowaniu nauk Czystej Krainy. Dlatego przez współczesnych mu zwolenników był nazywany Późnym Shandao. W czasie panowania cesarza Daizonga (pan. 762-779) został uczczony nadaniem mu tytułu Narodowego Nauczyciela (chiń. guoshi). Był jednym z tych, dzięki którym nauki Czystej Krainy stały się jednym z najpopularniejszych ruchów religijnych w Chinach okresu Tang[2].

W swoim nauczaniu kontynuował doktrynę Daochuo i Shandao[3].

Linia przekazu

  • Chengyuan (712-804)
  • Fazhao (zm. 756-822)

Uwagi

  1. ↑ Praktykę tę wprowadził do Japonii Ennin (794-864), który przebywał w klasztorze Zhulin
  2. ↑ Jedynym śladem po tej wizji jest wyryta na skale nad klasztorem Huiyuana na górze Lu nazwa klasztoru. Znane są także wiersze Zhufanga (750-790) "O Zhulin si":
    Tí Zhúlinsì
    Suìyuè rú jiān cù,
    Yānxiá cǐdì duō.
    Yīnqín Zhúlínsì,
    Gèng de jǐ huí guò.
    i Liu Changqinga (714-790)
    Sòng Língchè
    Cāngcāng Zhúlínsì,
    Yǎoyǎo zhōng shāng wǎn.
    Hé lì dài xiéyáng,
    Qīngshān dú guī yuǎn.

Przypisy

  1. ↑ a b Mountain Songs, www.mountainsongs.net [dostęp 2018-05-25].
  2. ↑ Kenneth Ch’en. Buddyzm in China. A Historical Survey. Str. 348, 349
  3. ↑ Kenneth Ch’en. Buddyzm in China. A Historical Survey. Str. 349

Bibliografia

  • Kenneth Ch’en. Buddhism in China. A Historical Survey. Princeton University Press. Princeton. 1973. Str. 560. ​ISBN 0-691-00015-8​