Federica Mogherini
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 czerwca 1973 |
|---|---|
| Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa | |
| Okres | od 1 listopada 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres | od 22 lutego 2014 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
 | |
| Odznaczenia | |
 | |
Federica Mogherini (ur. 16 czerwca 1973 w Rzymie[1]) – włoska polityk, działaczka partyjna i politolog, parlamentarzystka, w 2014 minister spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego, w latach 2014–2019 wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rektor Kolegium Europejskiego.
Życiorys
Od 1988 należała do młodzieżówki partii komunistycznej. Ukończyła studia z zakresu politologii na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza i Université d’Aix-Marseille II. W 1994 uzyskała magisterium na podstawie pracy poświęconej islamowi[2]. Była stypendystką German Marshall Fund[3].
Od 2001 była etatową działaczką partyjną Demokratów Lewicy i następnie współtworzonej przez to ugrupowanie Partii Demokratycznej. Od 2003 w departamencie spraw zagranicznych swojego ugrupowania odpowiadała za kwestie związane z Irakiem, Afganistanem i Bliskim Wschodem[4]. W 2007 dołączyła do kierowniczych gremiów Partii Demokratycznej[3].
Do Izby Deputowanych po raz pierwszy została wybrana w wyniku wyborów w 2008. W parlamencie zajmowała się polityką unijną i zagraniczną[3]. W 2009 została sekretarzem PD odpowiedzialnym za równouprawnienie[4]. W 2013 uzyskała poselską reelekcję na XVII kadencję[1].
21 lutego 2014 kandydat na premiera Matteo Renzi ogłosił jej nominację na urząd ministra spraw zagranicznych[5]. 30 sierpnia tego samego roku uzyskała nominację na wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa[3]. Rozpoczęła urzędowanie 1 listopada 2014, odchodząc dzień wcześniej z włoskiego rządu. W KE zasiadała w końca kadencji w 2019.
W 2020 objęła stanowisko rektora Kolegium Europejskiego[6].
Życie prywatne
Jej ojcem był filmowiec Flavio Mogherini. Federica Mogherini jest mężatką, ma dwie córki. Mówi biegle w językach angielskim i francuskim[3].
Przypisy
- ↑ a b Federica Mogherini na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Mogherini: Italy's young rising star. afp.com, 30 sierpnia 2014. [dostęp 2017-11-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e Tomasz Bielecki: Nie taka Mogherini straszna, jak ją malują. wyborcza.pl, 2 września 2014. [dostęp 2014-09-02].
- ↑ a b Federica Mogherini. corriere.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- ↑ Monica Rubino: Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
- ↑ Zoe Didili: Former top diplomat Mogherini appointed as College of Europe rector. neweurope.eu, 27 maja 2020. [dostęp 2021-02-06]. (ang.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Union Europea En Perù, Licencja: CC BY 2.0
Federica Mogherini
Autor: Factio popularis Europaea, Licencja: CC BY 2.0
Jean-Claude Juncker at EPP Dublin Congress, 2014
Signature of Federica Mogherini
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Wielki Oficer (od 2001).