Federico Callori di Vignale
Kardynał diakon | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 15 grudnia 1890 | |
Data i miejsce śmierci | 10 sierpnia 1971 | |
Majordom Pałacu Apostolskiego | ||
Okres sprawowania | 1958–1965 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat | 16 grudnia 1917 | |
Nominacja biskupia | 15 lutego 1965 | |
Sakra biskupia | 21 lutego 1965 | |
Kreacja kardynalska | 22 lutego 1965 | |
Kościół tytularny | S. Giovanni Bosco | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Data konsekracji | 21 lutego 1965 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Federico Callori di Vignale (ur. 15 grudnia 1890 w Vignale Monferrato, zm. 10 sierpnia 1971 w Watykanie) – włoski duchowny katolicki, kardynał.
Życiorys
Pochodził z rodu szlacheckiego. Ukończył studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a także Papieską Akademię Kościelna. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 grudnia 1917 roku. W latach 1917-1958 pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. Od roku 1935 kanonik patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W tym samym roku otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości, a następnie infułata. W roku 1950 mianowany pro-prefektem Kamery Apostolskiej. W latach 1958-1965 majordom Pałacu Apostolskiego.
15 lutego 1965 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Maiuca. Konsekrowany sześć dni później w bazylice watykańskiej. Obrzędu dokonał kardynał Eugène Tisserant, dziekan Kolegium Kardynalskiego. Dzień po konsekracji otrzymał biret kardynalski i diakonię S. Giovanni Bosco. Umarł w roku 1971 i pochowany został w grobie rodzinnym w Vignale Monferrato.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Wielki.