Federico Callori di Vignale

Federico Callori di Vignale
Kardynał diakon
In tenebris amen absque tenebris
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1890
Vignale Monferrato

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1971
Watykan

Majordom Pałacu Apostolskiego
Okres sprawowania

1958–1965

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

16 grudnia 1917

Nominacja biskupia

15 lutego 1965

Sakra biskupia

21 lutego 1965

Kreacja kardynalska

22 lutego 1965
Paweł VI

Kościół tytularny

S. Giovanni Bosco

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 lutego 1965

Konsekrator

Eugène Tisserant

Współkonsekratorzy

Diego Venini
Pericle Felici

Federico Callori di Vignale (ur. 15 grudnia 1890 w Vignale Monferrato, zm. 10 sierpnia 1971 w Watykanie) – włoski duchowny katolicki, kardynał.

Życiorys

Pochodził z rodu szlacheckiego. Ukończył studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a także Papieską Akademię Kościelna. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 grudnia 1917 roku. W latach 1917-1958 pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. Od roku 1935 kanonik patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W tym samym roku otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości, a następnie infułata. W roku 1950 mianowany pro-prefektem Kamery Apostolskiej. W latach 1958-1965 majordom Pałacu Apostolskiego.

15 lutego 1965 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Maiuca. Konsekrowany sześć dni później w bazylice watykańskiej. Obrzędu dokonał kardynał Eugène Tisserant, dziekan Kolegium Kardynalskiego. Dzień po konsekracji otrzymał biret kardynalski i diakonię S. Giovanni Bosco. Umarł w roku 1971 i pochowany został w grobie rodzinnym w Vignale Monferrato.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

GER Bundesverdienstkreuz 7 Grosskreuz.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Wielki.