Federico Vairo

Federico Vairo
Pełne imię i nazwisko	Federico Vairo Moramarco Angellastre
Data i miejsce urodzenia	27 stycznia 1930 Rosario
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 2010 Buenos Aires
Wzrost	178 cm
Pozycja	lewy obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1950–1954 Rosario Central 100 (?) 1955–1959 River Plate 97 (3) 1960–1966 CD O’Higgins 1967 Deportivo Cali
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1955–1958 Argentyna 41 (1)

Federico Vairo w Rosario Central

Federico Vairo Moramarco Angellastre (ur. 27 stycznia 1930^[1] w Rosario, zm. 7 grudnia 2010 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz, lewy obrońca. Wzrost 178 cm, waga 76 kg. Później trener.

Urodzony w Rosario Vairo rozpoczął karierę piłkarską w 1947 roku w swoim mieście rodzinnym, w klubie Rosario Central. W klubie tym rozegrał 8 sezonów, po czym w 1955 przeniósł się do klubu River Plate. Razem z River Plate trzy razy z rzędu sięgnął po tytuł mistrza Argentyny – w 1955, 1956 i 1957.

Jako piłkarz klubu River Plate wziął udział w turnieju Copa América 1955, gdzie Argentyna zdobyła mistrzostwo Ameryki Południowej. Zagrał w pięciu meczach – z Paragwajem, Ekwadorem, Urugwajem i Chile.

Rok później wziął udział w turnieju Copa América 1956, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Vairo zagrał we wszystkich 6 meczach – z Peru, Chile, Paragwajem, Brazylią i Urugwajem. W meczu z Peru zdobył swą jedyną w historii reprezentacyjnych występów bramkę.

Wciąż będąc piłkarzem River Plate, Vairo wziął udział w turnieju Copa América 1957, gdzie razem z Argentyną drugi raz w swej karierze zdobył mistrzostwo kontynentu. Zagrał w pięciu meczach – z Kolumbią, Ekwadorem, Urugwajem, Chile i Brazylią.

Jako gracz River Plate wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1958 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Vairo zagrał we wszystkich trzech meczach – z Niemcami, Irlandią Północną i Czechosłowacją.

W 1960 roku Vairo przeniósł się do Chile, gdzie grał w klubie CD O’Higgins. W przeciągu trzech sezonów klub plasował się w okolicach środka tabeli, aż w końcu, w 1963 roku, zajął ostatnie miejsce w tabeli i spadł do drugiej ligi.

W 1964 O’Higgins został mistrzem drugiej ligi chilijskiej i wrócił do pierwszej ligi. W 1967 Vairo przeniósł się do Kolumbii, gdzie z klubem Deportivo Cali zdobył mistrzostwo kraju.

Po zakończeniu kariery Vairo poświęcił swe życie pracy trenerskiej w niższych ligach, gdzie jako trener związany z River Plate przekształcał amatorskich piłkarzy w zawodowców, którzy później grali w pierwszej lidze.

Od roku 1999 pracuje dla klubu River Plate jako łowca młodych talentów w prowincji Santa Fe.

W latach 1955-1958 Vairo rozegrał w reprezentacji Argentyny 41 meczów i zdobył 1 bramkę^[2]. Należał do piłkarzy mających na koncie największą liczbę występów reprezentacyjnych – w latach 50. jedynie Omar Corbatta miał ich więcej (43), te rekordy pobite zostały dopiero w latach 90.

Vairo był bardzo trudnym do przejścia, szybkim i zwrotnym obrońcą. Zasłynął jak obrońca, z którym nie potrafił sobie dać rady nawet wielki Garrincha^[3].

Sukcesy

Sezon	Drużyna	Tytuł
1955	River Plate	Mistrz Argentyny
1955	Argentyna	Mistrz Ameryki Południowej
1956	River Plate	Mistrz Argentyny
1957	River Plate	Mistrz Argentyny
1957	Argentyna	Mistrz Ameryki Południowej
1964	O’Higgins	Mistrz drugiej ligi chilijskiej
1967	Deportivo Cali	Mistrz Kolumbii

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ​ISBN 83-900227-6-3​, str. 179

Linki zewnętrzne

• Statystyka
• BDFA
• RSSSF - reprezentacja Argentyny w finałach mistrzostw świata
• RSSSF - reprezentacja Argentyny w turniejach Copa América