Federico Visconti
| Kardynał prezbiter | |
_-_Il_card._Federico_Visconti%2c_arcivescovo_di_Milano.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1617 |
| Data i miejsce śmierci | 7 stycznia 1693 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Mediolanu | |
| Okres sprawowania | 1681–1693 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia | 10 sierpnia 1681 |
| Kreacja kardynalska | 1 września 1681 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji | 10 sierpnia 1681 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy | Egidio Colonna |
Federico Visconti (ur. w 1617 w Mediolanie, zm. 7 stycznia 1693 tamże) – włoski kardynał, arcybiskup Mediolanu w latach 1681–1693.
Życiorys
Urodził się w 1617 roku w Mediolanie, był synem Carla Viscontiego i Francesci Perrone[1]. Początkowo studiował w jezuickiej wówczas Accademia di Brera, gdzie uzyskał doktorat z filozofii, a następnie na Uniwersytecie Mediolańskim doktoryzował się po raz drugi, otrzymując fakultet z prawoznawstwa[1]. Po studiach udał się do Rzymu, gdzie rozpoczął karierę prawniczą i wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej, zostając referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i audytorem Roty Rzymskiej[1]. 23 czerwca 1681 roku został mianowany arcybiskupem Mediolanu, a 10 sierpnia przyjął sakrę[2]. 1 września tego samego roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Bonifacio e Alessio[2]. Jako zwierzchnik archidiecezji mediolańskiej gorliwie przeprowadzał wizytacje pasterskie i przewodniczył synodowi diecezjalnemu w 1687 roku. Ponadto przywiązywał dużą wagę do obrzędów i seminariów (doprowadził do przywrócenia seminarium w Pollegio w 1682 roku)[1]. Dokonał gruntownej renowacji bazyliki katedralnej, między innymi kończąc drzwi, fasadę, schody oraz plac przed budynkiem[1]. Ponadto odrestaurował wnętrze pałacu biskupiego[1]. W 1688 roku odsądził od czci i wiary przepowiednie astrologiczne, zwiastujące szereg niepowodzeń, które miały walny wpływ na samopoczucie opinii publicznej[1]. Cztery lata później uzyskał od władz Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów zgodę na wydalenie zbiegów z obszarów zastrzeżonych[1]. Jednocześnie nakłaniał wiernych, by składali hojne dary żołnierzom, którzy walczyli przeciwko Turkom, podczas odsieczy wiedeńskiej[1]. Zmarł 7 stycznia 1693 roku w Mediolanie[2].