Felicja Czerniaków

Grobowiec rodziny Czerniaków na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie

Felicja Czerniaków, z domu Zwayer (Cwajer)^[1] (ur. 1883 w Warszawie^[1], według in. 1887, zm. 24 lutego 1950 w Warszawie) – polska pedagog i doktor filozofii żydowskiego pochodzenia, żona Adama Czerniakowa.

Życiorys

Przed II wojną światową wraz z Eugenią Zweibaumową (żoną Juliusza Zweibauma) prowadziła szkołę średnią przy ulicy Marszałkowskiej. Była aktywistką Centosu. Wraz z mężem pomagali w akcjach pomocy dzieciom.

W 1940 roku została przesiedlona do getta warszawskiego. Po śmierci męża w czasie wielkiej akcji deportacyjnej, 2 sierpnia 1942 roku przy pomocy przyjaciół opuściła getto i ukrywała się przez krótki czas u Anny Blum, swej przedwojennej pomocy domowej, potem przez 10 miesięcy u koleżanki ze studiów doktor Grabowskiej, a następnie u profesora Apolinarego Rudnickiego, dyrektora I Gimnazjum Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskich Szkół Średnich.

Po zakończeniu wojny pozostała w Warszawie, mieszkała na Grochowie i podjęła pracę w księgarni „Książka” na Pradze. W 1947 roku zgłosiła się do Żydowskiego Instytutu Historycznego z propozycją odpłatnego przekazania Dziennika Czerniakowa. ŻIH jednak odmówił, co spowodowało, że przekazała dziennik znajomemu, który wywiózł go do Kanady.

Zmarła w 1950 roku. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 10, rząd 2)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Czerniaków: Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego 6 IX 1939 - 23 VII 1942. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-03042-9.