Felicja Nossig

Felicja Nossig
Data i miejsce urodzenia1855
Lwów
Data i miejsce śmierciwrzesień 1939
Warszawa
Zawód, zajęciesocjolog, publicystka, feministka, tłumaczka
Narodowośćpolska
RodziceIgnacy Nossig
MałżeństwoIzydor Próchnik
PartnerIgnacy Daszyński
DzieciAdam Próchnik

Felicja Nossig (ur. 1855 we Lwowie, zm. we wrześniu 1939 w Warszawie) – polska socjolog, publicystka, feministka i tłumaczka związana z ruchem socjaldemokratycznym.

Działalność społeczno-polityczna

W 1873 roku ukończyła żeńskie seminarium nauczycielskie. Od 1889 roku sprawowała funkcję sekretarki lwowskiego towarzystwa samokształceniowego, „Czytelni Naukowej”, której wiceprezesem był Ignacy Daszyński. Karierę publicystki rozpoczęła w 1891 roku. Publikowała w „Die Neue Zeitung” (od 1898), „Ateneum”, „Bluszczu”, „Gazecie wieczornej” (od 1910), „Głosie”, Głosie Kobiet (dodatku do „Kuriera Lwowskiego”), „Krytyce”, „Nowym Słowie” i „Robotniku[1]. W 1892 roku zorganizowała we Lwowie ogólnogalicyjski zjazd kobiet pracujących. Uczestniczyło w nim 200 kobiet reprezentujących różne narody, klasy i zawody. Samotnie wychowując syna, zarabiała jako tłumaczka z języków ukraińskiego i rosyjskiego na niemiecki, m.in. w 1893 roku przetłumaczyła powieść Iwana Franki „Dla ogniska domowego”[1]. W 1894 roku wyjechała do Berna w Szwajcarii, gdzie doktoryzowała się z socjologii. Około 1900 roku przeniosła się do Paryża. Tam w ramach wydawnictwa berneńskich studiów filozoficznych wydano jej pracę doktorską z zakresu metodologii socjologii. W 1902 roku powróciła do Lwowa, aby zapewnić synowi naukę w polskim gimnazjum[1]. Była uczestniczką zjazdu kobiet polskich w 1905 roku. Wielokrotnie bywała prelegentką na konferencjach poświęconych kwestii równouprawnienia kobiet. Uważała, że ruch kobiecy powinien być zintegrowany z socjaldemokratycznym[2].

Publikacje

Życie prywatne

W 1880 roku zawarła związek małżeński z Izydorem Próchnikiem. Małżeństwo rozpadło się po kilku latach, ale formalnie rozwód został orzeczony w 1894 roku. W 1892 roku urodziła syna Adama. W międzywojniu powszechnie mówiło się, że jego ojcem był Ignacy Daszyński, jednak nigdy nie zostało to oficjalnie potwierdzone[1].

Przypisy

  1. a b c d Stanisław Sławomir (1949-) Nicieja, Stanisław Sławomir (1949-) Nicieja, Dzieje Najnowsze : [kwartalnik poświęcony historii XX wieku] R. 15 z. 1-2 (1983), Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 67, 68 [dostęp 2015-12-27].1 stycznia
  2. Aneta Górnicka-Boratyńska: Chcemy całego życia. Warszawa: Fundacja Res Publica, 1999, s. 128-147. ISBN 83-910975-2-8.
  3. Zur sociologischen Methodenlehre mit besonderer Rücksicht auf Herbert Spencer in SearchWorks, searchworks.stanford.edu [dostęp 2015-12-27].
  4. Felicja Nossig, Emancypacya kobiet, Kraków: Admin. "Prawo Ludu" i "Naprzod", [1903].

Linki zewnętrzne