Felicjan Sterba

Felicjan Sterba

podpułkownik dyplomowany obserwator
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1896 Lwów
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1948 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego, RAF
Jednostki	40 pułk piechoty Strzelców Lwowskich 1 Grupa Lotnicza 2 pułk lotniczy
Stanowiska	szef sztabu, dowódca dywizjonu, dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Felicjan Sterba (ur. 9 czerwca 1896 we Lwowie, zm. 30 lipca 1948 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany, obserwator Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się we Lwowie, w rodzinie Józefa i Michaliny Sterbów. Służył w armii Cesarskiej i Królewskiej Armii, a od 1918 w Wojsku Polskim. Do 1923 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 40 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W latach 1923–1925 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1925 przydzielony został do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej.

W 1926 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów aeronautyki. Od 1927 wykładał w Oficerskiej Szkole Lotnictwa. W kwietniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem służbowym do Dowództwa 1 Grupy Lotniczej w Warszawie na stanowisko szefa sztabu^[1]. 18 lutego 1930 awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 5. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony do 2 pułku lotniczego w Krakowie na stanowisko dowódcy II dywizjonu liniowego^[2]. 16 stycznia 1935 roku objął dowództwo 26 eskadry towarzyszącej^[3]. Od lutego 1937 był dowódcą Dywizjonu Szkolnego, a później zastępcą dowódcy 2 pułku lotniczego. Od listopada 1938 do marca 1939 był słuchaczem Kursu doskonalącego dla oficerów dyplomowanych przy Wyższej Szkoły Wojennej. W marcu 1939 przydzielony został do „Kierownictwa Ćwiczeń Antoni” będącego zalążkiem dowództwa Armii „Kraków”, w charakterze oficera łącznikowego lotnictwa. Na tym stanowisku był odpowiedzialny za opracowanie planu użycia lotnictwa armii. W kampanii wrześniowej był szefem sztabu Lotnictwa i OPL Armii „Kraków”^[4].

Kariera sportowa

Felicjan Sterba był także sportowcem oraz działaczem sportowym. Jako lekkoatleta był mistrzem Polski w 1920 w biegu na 400 metrów oraz w sztafecie 4 × 400 metrów, a także brązowym medalistą na 200 metrów. W roku 1921 był wicemistrzem Polski na 400 metrów i na 800 metrów. W tym samym roku był również inicjatorem powstania klubu sportowego Lublinianka. Jako sportowiec reprezentował barwy Pogoni Lwów.

Znalazł się w gronie zawodników nominowanych do kadry na igrzyska olimpijskie w 1920^[5]. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody^[5].

Rekordy życiowe:

• bieg na 100 metrów – 11,6 s
• bieg na 200 metrów – 23,3 s
• bieg na 400 metrów – 52,9 s

Był członkiem zarządu Polskiego Związku Łyżwiarskiego (1921–1922), Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (1924–1934) i Polskiego Związku Szermierczego (1929–1931), a także wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1931–1932).

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-0890^[6]. Po zakończeniu II wojny światowej nie zdecydował się na powrót do Polski, pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie: 1922)^[7]
• Medal Lotniczy (dwukrotnie)^[8]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)^[9]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[10]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[11]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[11]
• Odznaka Obserwatora nr 486 (24 lipca 1928)^[12]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[11]
• Odznaka Strzelecka^[11]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931.
• Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, wyd. I, Warszawa 1978.
• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.