Felicjan Szczęsny Kowarski

Felicjan Szczęsny Kowarski

Data i miejsce urodzenia	8 września 1890 Starosielce
Data i miejsce śmierci	22 września 1948 Konstancin-Jeziorna
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu
Dziedzina sztuki	malarstwo, rzeźbiarstwo
Odznaczenia

Grób Felicjana Szczęsnego Kowarskiego na cmentarzu Powązkowskim

Felicjan Szczęsny Kowarski (ur. 8 września 1890 w Starosielcach, zm. 22 września 1948 w Konstancinie) – polski malarz, rzeźbiarz, pedagog.

Życiorys

Urodził się 8 września 1890 w Starosielcach, obecnej dzielnicy Białegostoku, w rodzinie kolejarza Feliksa i Wiktorii z Niewiarowskich.

W latach 1902–1908 uczył się malarstwa w szkole artystycznej Odeskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych, następnie studiował malarstwo w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1910–1918). W 1919 pracował w warszawskim zakładzie litograficznym Władysława Główczewskiego. Wiosną 1920 po przeprowadzce do Torunia, razem z Henrykiem Szczyglińskim i Henrykiem Nowiną-Czernym założyli Zakład Graficzny „Sztuka”, który działał do 1923^[1]. W latach 1923–1929 był profesorem malarstwa dekoracyjnego i monumentalnego Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, od 1930 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Członek ugrupowań artystycznych Jednoróg, Pryzmat i Rytm. Członek zarządu Instytutu Propagandy Sztuki i Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Od 1936 był mężem Jadwigi Cyrulińskiej^[2].

Elektra (1947)

Cechą malarstwa Kowarskiego jest monumentalizm formy. Oprócz malarstwa sztalugowego uprawiał malarstwo ścienne, w tym zespół plafonów na zamku wawelskim. Pod koniec życia zajmował się też rzeźbą. Krytycy sztuki dostrzegają w malarstwie Kowarskiego wpływy rosyjskiej grupy Świat Sztuki. W 1929 wykonał dekorację malarską plafonów w sali Pod Ptakami Zamku Wawelskiego w Krakowie. Wspólnie z Janem S. Sokołowskim otrzymał w konkursie Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie I nagrodę za projekty polichromii wnętrza katedry w Chełmie.

W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Skierniewicach. W okresie powojennym kontynuował działalność pedagogiczną w warszawskiej ASP. Zachowując indywidualny styl malarstwa, stworzył kilka obrazów o tematyce społeczno-politycznej, jak „Proletariatczycy” (1948, w zbiorach warszawskiego Muzeum Narodowego).

Zmarł w Konstancinie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Aleja Zasłużonych-1-33)^[3]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 25 września 1948)^[4]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)^[5][6][7]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[2]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[2]
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[2]

Bibliografia

• Bogucki J., Kowarski, Warszawa 1956.
• Wallis M., Sztuka polska dwudziestolecia, Arkady, Warszawa 1959.
• Bartnicka-Górska H., Kowarski Felicjan Szczęsny, [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. IV, Warszawa 1986, s. 207–212.
• JolantaJ. Chrzanowska-Pieńkos JolantaJ., AndrzejA. Pieńkos AndrzejA., Leksykon sztuki polskiej XX wieku, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 1996, ISBN 83-86600-48-9, OCLC 835483149 .

Linki zewnętrzne

• Felicjan Szczęsny Kowarski w culture.pl
• Galeria malarstwa Felicjana Szczęsnego Kowarskiego
• Felicjan Szczęsny Kowarski w Webart. webart.omikron.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-20)].
• Katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie w kwietniu 1949 roku w serwisie Polona.pl

Przypisy