Felicyta z Rzymu

Święta
Felicyta z Rzymu
męczennica
Ilustracja
Św. Felicyta z głowami synów
Data i miejsce urodzenia

w II wieku
Rzym

Data i miejsce śmierci

ok. 164
Rzym

Czczona przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

23 listopada (kat.)
25 stycznia/7 lutego (praw.)

Patronka

kobiet i matek

Felicyta, męczennica rzymska, cs. Muczenica Filicitata (zm. ok. 160 lub 165 w Rzymie) – męczennica chrześcijańska w czasach panowania cesarza Antonina lub Marka Aureliusza, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Prawdopodobnie pierwowzorem Felicyty z Rzymu była Felicyta z Kartaginy[1], z której legenda uczyniła matkę siedmiu synów i nawiązuje do historii Eleazara oraz śmierci siedmiu braci machabejskich i ich bohaterskiej matki, którzy za czasów Antiocha IV Epifanesa (zm. 164 p.n.e.) ponieśli śmierć męczeńską (4 Księga Machabejska)[2]

Według tradycji z VI wieku Felicyta była bogatą rzymską wdową i matką siedmiu synów o imionach[3]:

  • Aleksander,
  • Witalis,
  • Marcjalis (ur. ok. 158)[4]
  • January,
  • Feliks,
  • Filip,
  • Sylwan.

Cała rodzina gorliwie wyznawała chrześcijaństwo. Gdy aresztowano ich z powodu wiary, synowie, za przykładem matki, odmówili złożenia ofiary pogańskim bogom. Felicyta musiała patrzeć na egzekucję swoich dzieci, po czym sama została ścięta. Pochowano ją przy Via Salaria.

Wspomnienie liturgiczne św. Felicyty w Kościele katolickim obchodzono 23 listopada, a jej synów, Świętych Siedmiu Braci, 10 lipca. W 1969 roku (po Soborze watykańskim II) ich kult ograniczono do kalendarza lokalnego.

Cerkiew prawosławna wspomina męczennicę 25 stycznia/7 lutego[a], tj. 7 lutego według kalendarza gregoriańskiego.

Do świętej Felicyty zwracają się kobiety, które pragną urodzić synów.

W ikonografii przedstawiana jest z mieczem bądź otoczona przez siedmiu synów.

Wątpliwości

Siedmiu Braci

Siedmiu męczenników, których pochowano jednego dnia (choć niekoniecznie tego samego roku) na czterech różnych rzymskich cmentarzach, wspólnie obchodzą 10 lipca swoje wspomnienie liturgiczne. Nie ma jednak dowodów na to, że byli oni braćmi. Zastanawia również fakt, że ich imiona nie pojawiają się w dobrze znanym kalendarzu rzymskim z IV wieku.[5]

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

  1. Perpetua i Felicyta. Internetowa Liturgia Godzin, brewiarz.pl. [dostęp 2013-12-01].
  2. Apokryfy Starego Testamentu , Księga Machabejska IV. Encyklopedia OKIEM. [dostęp 2013-12-01].
  3. Saint Felicity of Rome (ang.). Saints.SQPN.com. [dostęp 2013-12-01].
  4. Saint Martialis of Rome (ang.). Saints.SQPN.com. [dostęp 2013-12-01].
  5. Catholic Encyclopedia: St. Felicitas

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

SaintIcon.PNG
Autor: Tomasz Wachowski, Licencja: CC BY 3.0
ikona Święty
SevenBrothers.jpg
The Seven Brothers (seven sons of Felicitas of Rome)
GNM - Glasscheibe Felicitas.jpg
Autor: Wolfgang Sauber, Licencja: CC BY-SA 3.0
German National Museum ( Nuremberg / Germany ). Stained glass panel ( 1517 ) showing Ss. Erasmus and Felicity, made by Hirsvogel workshop in Nuremberg - detail: Saint Felicity.