Feliks Banasiński

Feliks Banasiński

szeregowy
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1895 Jurków
Data śmierci	sierpień 1940
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Służba Zwycięstwu Polski Związek Walki Zbrojnej
Jednostki	Okręg ZWZ Białystok
Stanowiska	komendant okręgu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Feliks Banasiński (ur. 4 listopada 1895 w Jurkowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, zdegradowany w 1936 za niespłacanie długów i używanie munduru do wyłudzeń^[1].

Życiorys

Urodził się 4 listopada 1895 w Jurkowie, w ówczesnym powiecie pińczowskim guberni kieleckiej, w rodzinie Wincentego^[2]. W 1914 jako chorąży został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Walczył w szeregach 403 Wolskiego Pułku Piechoty^[3]. Awansował na podporucznika i porucznika (1 maja 1915). W 1917 zgłosił się do I Korpusu Polskiego w Rosji. Służył w 1 Pułku Strzelców Polskich^[3].

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. W czasie wojny z bolszewikami dowodził III batalionem 36 Pułku Piechoty. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 148. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. Później został przeniesiony do 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu w Staszowie^[6]. W lipcu 1924 został przydzielony z 2 pp Leg. do Oddziału II Sztabu Generalnego w Warszawie^[7][8]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 21. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]. W marcu 1927 został przeniesiony z 31 Pułku Piechoty w Łodzi do 53 Pułku Piechoty w Stryju na stanowisko dowódcy I batalionu^[10]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[11][12]. Z dniem 30 września 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[13].

Uczestnik obrony Warszawy w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku. Został zaprzysiężony do Służby Zwycięstwu Polski w końcu września 1939 roku. Od października 1939 dowódca wojewódzki SZP. Od stycznia 1940 komendant Okręgu ZWZ Białystok. W sierpniu tego roku został aresztowany przez NKWD.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 26 marca 1921^[14]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[15]
• Order Świętego Jerzego 4 stopnia nr 15924 – 2 lipca 1917^[3]
• Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – 30 kwietnia 1917^[3]
• Order Świętej Anny 4 stopnia z napisem „Za odwagę” – 22 lutego 1916 i 12 stycznia 1917^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Armia Krajowa - szkice z dziejów Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, pod redakcją Krzysztofa Komorowskiego, Warszawa 1999, s. 414.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.

Linki zewnętrzne

• Banasiński, Feliks. dws-xip.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-12)].
• Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Банасинский Феликс Викентьевич. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 2022-03-24]. (ros.).