Feliks Baranowski
| Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1915 |
|---|---|
| Data śmierci | 21 czerwca 1992 |
| Minister oświaty | |
| Okres | od 11 września 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister gospodarki komunalnej | |
| Okres | od 21 listopada 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Feliks Baranowski (ur. 28 maja 1915 w Zarzeczewie, zm. 21 czerwca 1992) – polski nauczyciel, związkowiec i polityk. Poseł do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I i II kadencji oraz minister gospodarki komunalnej (1952–1956) i minister oświaty (1956).
Życiorys
_01.jpg)
Syn Jana i Stanisławy, brat Bronisława, uzyskał wykształcenie średnie, z zawodu nauczyciel. W latach 30. należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Od 1936 członek Polskiej Partii Socjalistycznej, w okresie 1941–1943 Polskich Socjalistów, następnie do 1945 Robotniczej Partia Polskich Socjalistów, od 1945 „lubelskiej” PPS, a następnie od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Pracował w strukturach partyjnych, w 1945 kierownik wydziału okóglnoorganizacyjnego Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS, a w 1948 wydziału samorządowo-organizacyjnego. W okresie 1945–1948 członek Rady Naczelnej i CKW. W latach 1946–1947 I sekretarz wojewódzkiego komitetu PPS Warszawa-województwo, od czerwca do października 1948 pełnił funkcję przewodniczącego WK PPS Warszawa-województwo, a następnie do grudnia sekretarz stołeczny PPS. W PZPR członek Komitetu Centralnego (1948–1964), członek biura organizacycjnego KC (1948–1954) i kierownik wydziału oświaty KC w 1956. Ponadto był I sekretarzem komitetu wojewódzkiego w Poznaniu (1950–1951) i w Bydgoszczy (1951–1952, 1956–1958). Członek Centralnej Komisji Rewizyjnej w latach 1964–1968.
Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I i II kadencji, w latach 1958–1961 sekretarz Klubu Poselskiego PZPR. W latach 1949–1950 podsekretarz stanu w Ministerstwie Administracji Publicznej, od 1952 do 1956 minister gospodarki komunalnej, a następnie w 1956 minister oświaty.
Od 1961 do 1969 był ambasadorem PRL w Niemczech Wschodnich.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D35-7-7)[1].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)[2]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1952)
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 332, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887.
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób polityka Feliksa Baranowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".