Feliks II

Feliks II

antypapież
Data urodzenia	brak danych
Data śmierci	22 listopada 365
Antypapież
Okres sprawowania	355–358
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	355

Feliks II (zm. 22 listopada 365^[1]) – antypapież w okresie od 355 do 358 roku^[2].

Życiorys

Został w 355 r. ustanowiony i konsekrowany przez biskupów ariańskich na papieża w miejsce Liberiusza^[2]. Stało się to podczas banicji prawowitego papieża, ukaranego za niezłomną obronę boskości Chrystusa i tym samym sprzeciwianie się imperatorowi Konstancjuszowi II, zagorzałemu arianinowi^[1]. Albowiem zgodnie z ówczesnym rzymskim prawem cesarz był jednocześnie najwyższym kapłanem, czyli zwierzchnikiem wszystkich religii w swoim państwie. Na wygnaniu Liberiusz przyjął wyznanie wiary zbliżone do ariańskiego (choć mieszczące się w granicach ortodoksji). W wyniku tego ustępstwa władca ułaskawił go w 358 r. i wyraził zgodę na rządy dwóch papieży nad Kościołem^[2]. Taki stan nie trwał zbyt długo, bowiem wkrótce potem Liberiusz wypędził wspólnika^[2]. Posunięcie to przyczyniło się do pogłębienia podziału wśród duchowieństwa. Feliks już do końca życia pozostał na uboczu. Założył sobie siedzibę przy Via Aurelia i stamtąd przewodził dość pokaźną liczbą zwolenników^[1]. Zmarł 22 listopada 365.

Ale to właśnie jego frakcja odniosła ostateczny triumf^[1]. Po śmierci Liberiusza przeszli do ofensywy. W wyniku krwawych walk z Ursynem – również antypapieżem – zdobyli papieski tron dla św. Damazego, a następnie poparcie cesarza Walentyniana. W miarę upływu czasu zaczęli szerzyć kult Feliksa. Wbrew historycznym świadectwom ukazującym go na usługach arian, uczyniono z niego legalnego następcę św. Piotra, nieustraszonego orędownika katolicyzmu, co w konsekwencji doprowadziło go do cierpień i bohaterskiej śmierci^[1]. Jest błędnie czczony jako męczennik, wskutek pomyłki z innymi męczennikami, o tym samym imieniu^[1].

Zobacz też

• Antypapież
• Poczet papieży

Przypisy

Bibliografia

• Felix II (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11].