Feliks Jan Mazurkiewicz

Feliks Jan Mazurkiewicz

Feliks Jan Mazurkiewicz w stopniu kapitana
major piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1896 Brzeżany
Data i miejsce śmierci	17 października 1945 Dortmund
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Batalion ON „Kościerzyna” 360 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Feliks Jan Mazurkiewicz (ur. 19 listopada 1896 w Brzeżanach, zm. 17 października 1945 w Dortmundzie) – major piechoty Wojska Polskiego, uczestnik obu wojen światowych, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 19 listopada 1896 w Brzeżanach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Marcina i Antoniny z Gąsiorowskich^[1][2][3]. Ojciec był właścicielem zakładu budowlanego, a matka pochodziła z ziemiańskiej rodziny (herbu Ślepowron). Feliks miał cztery siostry.

Uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Brzeżanach z polskim językiem wykładowym. W trakcie nauki w starszych klasach wstąpił do Związku Strzeleckiego „Strzelec” w Brzeżanach (lata 1913–1914). Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 z kompanią strzelecką z Brzeżan wyjechał do Krakowa. Został wcielony do I batalionu 1 pułku I Brygady Legionów Polskich, w ramach którego uczestniczył w szeregu bitew w latach 1914–1916. Wyróżnił się w bitwie pod Laskami, za którą został odznaczony krzyżem Orderu Virtuti Militari. Po kryzysie przysięgowym, jako poddany austriacki, został wcielony do armii austro-węgierskiej.

W pierwszych dniach listopada 1918 brał czynny udział w rozbrajaniu jednostek austriackich w Krakowie. 2 listopada został wcielony do jednej z kompanii 5 pułku piechoty Legionów, z którym udał się na front (ukraiński). W marcu 1919 został przeniesiony do formującego się 1 pułku piechoty Legionów, z którym uczestniczył w walkach na terenach wschodnich.

Do listopada 1937 pozostawał w 1 pp Leg. na stanowiskach dowódcy 1 kompanii ckm i komendanta obwodowego przysposobienia wojskowego w Wilnie w stopniu kapitana. Pod koniec roku 1937 został przeniesiony na stanowisko dowódcy Kościerskiego Batalionu Obrony Narodowej. Obowiązki dowódcy batalionu łączył z funkcją komendanta 88 Obwodu Przysposobienia Wojskowego^[4]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 16. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

W lecie 1939 został odwołany z Kościerzyny do Warszawy. Z chwilą wybuchu wojny uczestniczył w obronie Warszawy jako dowódca I batalionu 360 pułku piechoty^[5]. Dowodzony przez niego baon obsadzał drugą linię obrony pododcinka Wola^[6], następnie obsadził „Fort Wolski”^[7], 18 września wziął udział w natarciu „po osi Górce–Blizne dla ściągnięcia jak największych sił niemieckich na siebie”^[8][9] po czym obsadził samodzielną pozycję Blizne–Chrzanów^[10]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niewoli niemieckiej, do końca wojny przebywając w oflagach (w Lubece jako tzw. honorowy jeniec wojenny, a następnie w Dössel – przeniesiony tam karnie za działalność konspiracyjną na terenie obozu).

Po wyzwoleniu oflagu w kwietniu/maju 1945 i przekształceniu go w Polski Obóz Wojskowy, przez kilka miesięcy pozostawał na jego terenie, poważnie zapadając na zdrowiu (choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy). Zmarł 17 października 1945 w wyniku pooperacyjnego zapalenia płuc w Dortmundzie. Został pochowany w kwaterze polskich jeńców wojennych cmentarza w Dössel (obecnie część Warburga), na którym spoczywa po dzień dzisiejszy^[11].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7228 (17 maja 1922)^[12][3][2]
• Krzyż Niepodległości (15 czerwca 1932)^[13][14][1]
• Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)^[15]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Marian Porwit: Obrona Warszawy wrzesień 1939 r. Wspomnienia i fakty. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

• Feliks Jan Mazurkiewicz na www.stankiewicz.e.pl. stankiewicz.e.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)].