Feliks Karolek

Feliks Karolek
Pełne imię i nazwiskoFeliks Józef Karolek
Data i miejsce urodzenia29 września 1919
Duisburg
Wzrost183 cm[1]
Pozycjaobrońca, napastnik
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1934–1946MSV Duisburg
1946–1948ŁKS Łódź
Kariera trenerska
LataDrużyna
1959–1960Stilon Gorzów Wielkopolski
1960Górnik Zabrze
1960–1962Górnik Zabrze (asystent)
1962Górnik Zabrze
1962–1963Górnik Zabrze (asystent)
1963–1964Górnik Zabrze
Lechia Zielona Góra
Karpaty Krosno
CKS Czeladź
Metal Kluczbork
Concordia Knurów
ROW 1964 Rybnik
KP Unia Racibórz

Feliks Józef Karolek (ur. 29 września 1919 w Duisburgu) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy i napastnika, trener.

Życiorys

Rozpoczął karierę piłkarską w 1934 roku w MSV Duisburg. Klub reprezentował do 1946 roku, po czym wyjechał do Polski i zasilił ŁKS Łódź[1]. W nowym zespole zadebiutował 14 marca 1948 roku w przegranym 2:1 spotkaniu z Tarnovią Tarnów[2].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Karolek został trenerem. W latach 1959–1960 pracował w Stilonie Gorzów Wielkopolski, z którym wywalczył w sezonie 1959 awans do II ligi[3]. Zespół kierowany przez Karolka zajął z dorobkiem dwudziestu dziewięciu punktów pierwsze miejsce w tabeli grupy zielonogórskiej i otrzymał prawo do gry w eliminacjach o II ligę. Stilon wywalczył awans dzięki wygraniu grupy II z dorobkiem ośmiu punktów i bilansem bramkowym 15–11, w której rywalizował z Pafawagą Wrocław, Lotnikiem Warszawa i Polonią Poznań[4]. W sezonie 1960 drużyna Karolka zakończyła rozgrywki ligowe na dziesiątym miejscu w tabeli grupy północnej z dorobkiem piętnastu punktów i bilansem bramkowym 23–53. Przez gorszy stosunek bramowy z Polonią Warszawa klub spadł jako beniaminek z II ligi[5].

Na początku 1960 roku objął rolę tymczasowego trenera Górnika Zabrze i sprawował ją do 10 stycznia. Nowym szkoleniowcem „Trójkolorowych” został wówczas Wilhelm Lugr, u którego Karolek został asystentem. Tę samą funkcję pełnił również u kolejnego trenera, Augustyna Dziwisza[6]. W maju 1962 roku Karolek rozpoczął samodzielną pracę w Górniku po tym jak zwolniono Dziwisza, któremu zarzucano nie przestrzeganie dyscypliny w klubie i wygórowane żądania finansowe[7][6]. Na ławce trenerskiej „Trójkolorowych” Karolek zadebiutował 27 maja w wygranym 3:1 spotkaniu z Gwardią Warszawa[8]. W skróconym do rundy wiosennej sezonie 1962 drużyna zajęła pierwsze miejsce w tabeli grupy I i przystąpiła do baraży o mistrzostwo Polski z Polonią Bytom, zwycięzcą grupy II, które przegrała i wywalczyła tytuł wicemistrza[a][b]. Zespół prowadzony przez Karolka dotarł do finału Pucharu Polski, w którym poniósł porażkę 2:1 z Zagłębiem Sosnowiec[10]. Po zakończeniu sezonu trenerem Górnika został Edward Cebula, u którego Karolek objął funkcję asystenta[11][6]. We wrześniu 1963 roku zarząd klubu stworzył tercet trenerski, w skład którego weszli Cebula, Karolek i Hubert Skolik. Według źródeł miało wynikać to z braku zaufania do trenera Cebuli, który po rundzie jesiennej sezonie 1963/1964 stracił pracę na rzecz Ferenca Farsanga[12][6]. Po zwolnieniu Cebuli rolę tymczasowego trenera w klubie w styczniu 1964 roku pełnił duet Karolek–Skolik[6]. Górnik zakończył sezon z tytułem mistrza kraju[13].

W trakcie kariery trenerskiej Karolek pełnił również funkcję trenera w Lechii Zielona Góra, Karpatach Krosno, CKS–u Czeladź, Metalu Kluczbork, Concordii Knurów, ROW–u 1964 Rybnik i Unii Racibórz. W 1961 roku ukończył kurs trenera I klasy, natomiast w latach 1975–1978 pełnił obowiązki szefa młodzieżowej szkółki piłkarskiej w Górniku Zabrze. W źródłach brak informacji na temat jego śmierci[1].

Uwagi

  1. ↑ Sezon 1962 skrócono do rundy wiosennej i podzielono zespoły na dwie grupy, aby przeorganizować rozgrywki do systemu jesień–wiosna[7][9].
  2. ↑ W pierwszym spotkaniu wygrała 1:4 Polonia Bytom, natomiast w zwycięskim 1:2 rewanżu nie udało odrobić się straty bramkowej[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 81.
  2. ↑ Gowarzewski 2018 ↓, s. 50–51.
  3. ↑ zksstilon.cba.pl: Historia ZKS Stilon (pol.). [dostęp 2020-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-11)].
  4. ↑ Jan Goksiński: Klubowa historia piłki nożnej do 1970 roku. s. 293. [dostęp 2013].
  5. ↑ Jan Goksiński: Klubowa historia piłki nożnej do 1970 roku. s. 304. [dostęp 2013].
  6. ↑ a b c d e Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 168.
  7. ↑ a b c Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 69.
  8. ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 70–71.
  9. ↑ Gowarzewski (1956-1962) 2018 ↓, s. 185.
  10. ↑ Gowarzewski 2018 ↓, s. 73.
  11. ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 70.
  12. ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 74.
  13. ↑ Gowarzewski, Waloszek 1998 ↓, s. 74–75.

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Górnik Zabrze. 50 lat prawdziwej historii (1948-1998). GiA Katowice, 1999. ISBN 83-905424-8-X.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.
  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Mecze – Kluby – Sezony (1945-1955). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2018. ISBN 978-83-88232-64-0.
  • Andrzej Gowarzewski: Puchar Polski 1918-2018. GiA Katowice, 2018. ISBN 978-83-88232-55-8.
Trenerzy Górnika Zabrze
  1. ↑ a b c trener zastępczy
  2. ↑ a b c d e f trener tymczasowy

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.