Feliks Kopera
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 12 maja 1871 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 marca 1952 |
| Zawód, zajęcie | historyk sztuki |
| Odznaczenia | |
   | |
.jpg)
Feliks Kopera (ur. 12 maja 1871 w Krakowie, zm. 27 marca 1952 tamże) – historyk sztuki, muzeolog, wiceprezes, a następnie prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Życiorys
W latach 1891–1896 studiował historię i filozofię na UJ, kontynuował studia w Bazylei, Berlinie, Florencji i Petersburgu. W 1899 roku został członkiem czynnym Moskiewskiego Towarzystwa Archeologicznego[1]. W 1901 został wykładowcą na UJ, w latach 1910–1950 będąc profesorem UJ prowadził także zajęcia praktyczne w Muzeum Narodowym. Były one uzupełnieniem wykładów i wiedzy teoretycznej.
Od 1918 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, zaś w latach 1901–1950 (z przerwą w okresie II wojny światowej) – dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie. Powiększył zbiory muzeum o kolekcję Emeryka Hutten-Czapskiego, dzieł sztuki japońskiej oraz obrazów z okresu Młodej Polski, stanowiących kolekcję Feliksa Jasieńskiego. W 1938 w Nowym Gmachu Muzeum Narodowego utworzył Galerię Sztuki Współczesnej im. Stanisława Wyspiańskiego. Z inicjatywy Kopery oraz Teodora Axentowicza, Feliksa Jasieńskiego i Leona Wyczółkowskiego powstało w 1903 r. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Krakowie[2].
Był przewodniczącym krakowskiego oddziału Związku Historyków Sztuki, członkiem honorowym Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. W latach 1930–1950 był przewodniczącym Związków Muzeów w Polsce. W okresie okupacji brał udział w ratowaniu zbiorów muzealnych, wielokrotnie przesłuchiwany przez gestapo nigdy nie zdradził miejsca ukrycia obrazu Hołd pruski Jana Matejki.
Był specjalistą w dziedzinie historii sztuki, zwłaszcza okresu renesansu, dziejów rzemiosła artystycznego, numizmatyki, badacz dziejów Krakowa.
Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera CD, rząd płn.)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (22 marca 1950)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1926)[6]
Wybrane prace naukowe Feliksa Kopery
- „Kraków jego kultura i sztuka” 1904
- „Pomniki Krakowa” (tomy 1–3) 1904
- „Dzieje malarstwa w Polsce” (tomy 1–3) 1925–1929
- „Historia sztuki w Polsce” 1931
Przypisy
- ↑ Maria Blombergowa: Polscy członkowie Cesarskiego Moskiewskiego Towarzystwa Archeologicznego (1864–1914). „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki,” 25/3, s. 548, 1980.
- ↑ Towarzystwo Przyjaciół MNK - Muzeum Narodowe w Krakowie, mnk.pl [dostęp 2022-02-11].
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 135, ISBN 978-83-233-4527-5.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 36, poz. 425 „za wybitne zasługi w dziedzinie muzealnictwa”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym położone w latach 1905–1918”.
- ↑ Polonia Restituta. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 101 z 6 maja 1926.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Feliksa Kopery na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
Szczątki króla Zygmunta Augusta. Przy trumnie stoją od lewej m.in.: prof. Tadeusz Estreicher (1.), wiceprezydent Krakowa Witold Ostrowski (2.), metropolita krakowski ks. arcybiskup Adam Sapieha (2.), biskup pomocniczy łucki i żytomierski Michał Godlewski (4.), biskup pomocniczy krakowski Stanisław Rospond (4.). Od prawej stoją m.in.: dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Feliks Kopera (1.), prof. UJ ks. Tadeusz Kruszyński (3.), prof. Kazimierz Władysław Kumaniecki (na prawo za ks. Kruszyńskim).
Szczątki króla Zygmunta Augusta. Dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Feliks Kopera .