Feliks Maciszewski
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 września 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef Korpusów Kontrolerów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small}    | |
Feliks Antoni Maciszewski (ur. 31 maja 1884 we Lwowie, zm. 16 września 1957 w Raton) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor praw.
Życiorys
Urodził się we Lwowie, w rodzinie Maurycego Michała Antoniego (1848–1917), dyrektora gimnazjum, i Mieczysławy Joanny z Pohoreckich (1855–1935)[1][2]. W 1902 ukończył c. k. Gimnazjum w Tarnopolu. Absolwent prawa lwowskiego Uniwersytetu Franciszkańskiego, Uniwersytetu Wiedeńskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał tytuł doktora praw[3]. W czasie studiów działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. W okresie od sierpnia 1914 do lipca 1917 pełnił służbę w sądownictwie wojskowym Legionu Wschodniego i Legionów Polskich jako członek sądu polowego. Po kryzysie przysięgowym prowadził prywatną praktykę adwokacką.
Od listopada 1918 do października 1921 sędzia Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego „Warszawa” w Warszawie[4]. 24 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[5]. W okresie od października 1921 do sierpnia 1926 szef Grupy I Korpusu Kontrolerów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów[6]. Od sierpnia 1926 do maja 1929 szef tego korpusu[7]. 1 stycznia 1928 został mianowany na stopień generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 14. lokatą w korpusie generałów[8]. W maju 1929 został przeniesiony w stan nieczynny, a w marcu 1932 przeniesiony do rezerwy[1].
Osadnik wojskowy na Kresach Wschodnich w powiecie słonimskim[9].
Pracował w dziedzinie gospodarczej: prezes Rady Nadzorczej, a następnie dyrektor Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK). W 1931 był prezesem rady nadzorczej spółki akcyjnej Przemysł Chemiczny „Boruta" w Zgierzu[10]. Od 1 stycznia 1933 do wybuchu II wojny światowej z ramienia BGK prezes Zarządu i dyrektor zarządzający Zjednoczonych Zakładów Przemysłowych Karola Scheiblera i Ludwika Grohmana w Łodzi, po przejęciu przez ten bank kontroli nad tymi największymi podówczas zakładami włókienniczymi w Polsce i jednymi z największych w Europie. Dzięki sprawności organizacyjnej oraz polepszającej się w II połowie lat 30. XX wieku koniunkturze zdołał uchronić je od upadku. Był też prezesem Polsko-Egipskiej Izby Handlowej oraz Izby Przemysłowo-Handlowej w Łodzi.
W 1939 przedostał się na Zachód. Ostatnie lata życia spędził w USA. Zmarł 16 września 1957 w Raton[2]. Pochowany na Cmentarzu Mount Calvary w Raton[11].
Feliks Maciszewski w 1909 ożenił się z Marią Dettloff[1][12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)[13][7]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[7]
- Medal Niepodległości (20 grudnia 1932)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e Łoza 1938 ↓, s. 452.
- ↑ a b Feliks Antoni Maciszewski, geni_family_tree [dostęp 2021-01-05] (pol.).
- ↑ BGK - Bank Gospodarstwa Krajowego, BGK - Bank Gospodarstwa Krajowego [dostęp 2021-01-05] (pol.).
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 409.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 577.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 297.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 14.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1.
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 116. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Przemysł Chemiczny „Boruta” spółka akcyjna w Zgierzu. 1931.
- ↑ Felix A Maciszewski (1884-1957) - Find A Grave..., www.findagrave.com [dostęp 2021-01-05] (ang.).
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 206.
- ↑ M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 980 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie organizacji armji”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938.
- W. Puś, S. Pytlas, Dzieje Łódzkich Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Obrońców Pokoju „Uniontex” (d. Zjednoczonych Zakładów Karola Scheiblera i Ludwika Grohmana) w latach 1827–1977, Łódź 1979.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Orzełek legionowy