Feliks Michalski

Feliks Michalski
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1898
Szeroka

Data i miejsce śmierci

1 września 1939
Krywałd

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I stopnia Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Gwiazda Górnośląska

Feliks Michalski (ur. 29 grudnia 1898 w Szerokiej, zm. 1 września 1939 w Krywałdzie)[1][2] – żołnierz Wojska Polskiego, polski działacz niepodległościowy na Śląsku, uczestnik III powstania śląskiego.

Życiorys

Michalski urodził się 29 grudnia 1898 roku w Szerokiej w domu Franciszka i Zofii z d. Szemoszka[1]. Miał braci Franciszka (ur. 1897) i Ryszarda (ur. 1903)[2]. Michalski ukończył szkołę ludową i rolniczą.

W maju 1917 roku został wcielony do Armii Cesarstwa Niemieckiego. Do września służył w 21. Pułku Artylerii Ciężkiej, po czym trafił na front wschodni, gdzie przebywał do grudnia[1]. Po miesiącu znalazł się na froncie zachodnim we Francji[1][3]. We wrześniu 1918 roku został wzięty do niewoli angielskiej.

W kwietniu 1919 roku zgłosił się do Armii Polskiej we Francji i został wcielony do 2 Pułku Artylerii Polowej. W maju powrócił do kraju i uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej, od czerwca do lutego 1920 roku pełnił służbę na granicy górnośląskiej, a następnie przebywał do kwietnia 1920 na froncie pomorskim, gdzie brał udział w odzyskaniu Pomorza Wschodniego. Kolejno walczył do czerwca w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której był hospitalizowany w wyniku zachorowania na dyzenterię. Szpital opuścił w sierpniu, po czym wznowił służbę w 11 Pułku Kresowym Artylerii Polowej.

Michalski został zwolniony z wojska 8 listopada i wrócił na Górny Śląsk, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w III powstaniu śląskim i dowodził III batalionem 13 Żorskiego Pułku Piechoty[3].

Po zakończeniu powstania pracował jako strażnik graniczny na odcinku Krywałd–Knurów–Nieborowice oraz w fabryce materiałów wybuchowych Lignoza SA. Od 1935 roku prowadził restaurację „Kasino” w Krywałdzie, zaś rok później był dzierżawcą miejscowego kasyna, gdzie odbywały się spotkania Związku Powstańców Śląskich[2][3].

W sierpniu 1939 roku został dowódcą 1. kompanii II batalionu Ochotniczych Oddziałów Powstańczych, który bronił linii granicznej na odcinku Wilcza–Knurów przed wojskami niemieckimi[4][3]. Michalski zginął 1 września 1939 roku w wyniku postrzelenia w brzuch przez niemieckiego żołnierza. Jechał wówczas na rowerze do szkoły w Krywałdzie z rozkazami kontynuacji walk[5][2].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienia

3 września 2004 roku został przed frontem Zespołu Szkolno–Przedszkolnego w Krywałdzie odsłonięty obelisk upamiętniający Michalskiego. Feliks Michalski jest jednocześnie patronem tejże placówki[8][5]. W 2009 roku Izba Tradycji wydała pocztówkę z wizerunkiem Michalskiego w ramach projektu „Knurowskie sacrum, zabytki, muzea”. Publikacja była stylizowana na oprawione stare zdjęcie, zaś na odwrocie znajdował się życiorys i zasługi dla miasta[9]. W uznaniu za zasługi dla Knurowa, jego imieniem nazwaną jedną z ulic miasta[5]. Nazwisko Michalskiego zostało umieszczone na Pomniku Powstańców Śląskich[8].

Na jego cześć nazwano również harcerską wiatę ogniskową przy ul. Feliksa Michalskiego 27 (za Miejską Szkołą podstawową nr 3 im. Feliksa Michalskiego) – „Feliksówka”[10].

Życie prywatne

Michalski był w związku małżeńskim z Małgorzatą Rozalią z d. Kaczmarczyk (ur. 1906), z którą wziął ślub w 1926 roku. Miał z nią troje dzieci: Stefana (ur. 1927), Marię (ur. 1933) i Feliksa (ur. 1939)[3]. Jest dziadkiem Adama Ramsa[11].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Delowicz 2011 ↓, s. 231.
  2. ↑ a b c d e f g h Patroni naszych ulic: Feliks Michalski. „Przegląd Lokalny”. Nr 9, s. 6, 4 września 1992. 
  3. ↑ a b c d e Delowicz 2011 ↓, s. 232.
  4. ↑ Delowicz 2011 ↓, s. 141.
  5. ↑ a b c d e f g Delowicz 2011 ↓, s. 233.
  6. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”.
  7. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  8. ↑ a b Niech pomnik stanie trwały, by uczcić krew na polu chwały. „Przegląd Lokalny”. Nr 27, s. 7, 4 lipca 2013. 
  9. ↑ Patroni na pocztówkach. „Przegląd Lokalny”. Nr 16, s. 10, 23 kwietnia 2009. 
  10. ↑ Strona ZHP Knurów, ZHP Knurów [dostęp 2021-01-26] (pol.).
  11. ↑ Lubię Knurów i mieszkańców. „Przegląd Lokalny”. Nr 52, s. 7, 23 grudnia 2014. 

Bibliografia

  • Jan Delowicz: Żołnierze III powstania śląskiego. Muzeum Miejskie w Żorach, 2011. ISBN 978-83-932947-0-1.

Media użyte na tej stronie