Feliks Pluta

Feliks Pluta

Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1928 Ostrowce
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia polska, dialektologia, językoznawstwo
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	1961
Profesura	1976
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Odznaczenia

Feliks Pluta (ur. 27 listopada 1928 r. w Ostrowcach^[1]) – filolog polski, specjalizujący się w dialektologii i językoznawstwie, nauczyciel akademicki, związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu (obecnie Uniwersytet Opolski).

Życiorys

Obrona doktoratu przez mgr Feliksa Plutę (po prawej) w V 1961 roku

Urodził się w 1928 roku w Ostrowcach, w województwie świętokrzyskim, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość wychowywany przez matkę, ponieważ jego ojciec zarabiał na utrzymanie rodziny we Francji przez 16 lat jako robotnik. Gimnazjum i liceum humanistyczne ukończył w Przemyślu. Następnie studiował filologię polską początkowo na Uniwersytecie Wrocławskim, po czym przeniósł się na Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po ukończeniu studiów w 1954 roku przeniósł się do Opola. Należał do pionierów opolskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej^[2]. Przeszedł na niej wszystkie stopnie kariery akademickiej od asystenta poprzez doktorat w 1961 r., mianowanie docentem w 1968 r. do profesora w 1976 roku^[3].

Bezkonfliktowo pełnił wiele ważnych ról społecznych, w jakich może występować uczony najwyższej miary: ról badacza, nauczyciela, eksperta, doradcy oraz organizatora. Przez 19 lat (w latach 1968-1987) nieprzerwanie pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologiczno-Historycznego WSP. Pod Jego kierownictwem wydział uzyskał prawa habilitowania, najpierw w dyscyplinie historia w 1973 roku, a następnie w 1986 roku w zakresie językoznawstwa i literaturoznawstwa. Otrzymanie tych uprawnień przez WSP w Opolu było formą nobilitacji uczelni w ogólnopolskim środowisku akademickim oraz przyznaniem jej pełnego statusu akademickiego. Za jego kadencji Wydział Filologiczno-Historyczny znacznie zdystansował Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii WSP^[4]. Ponadto przez wiele lat Feliks Pluta wykładał w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Jana Długosza w Częstochowie^[5].

Dorobek naukowy

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z dialektologią, historią języka, onomastyką, słowotwórstwem i słownictwa języka polskiego. Opublikował około 160 prac. Do najważniejszych z nich należą^[6]:

• Dialekt głogówecki. Cz. I. Fonetyka, Wrocław–Warszawa–Kraków 1963.
• Dialekt głogówecki. Cz. II. Słowotwórstwo. Fleksja. Teksty gwarowe, Wrocław 1964.
• Gwara w utworach współczesnych pisarzy pochodzenia północnomałopolskiego, Wrocław 1971.
• Słownictwo Dzierżysławic w powiecie prudnickim, Wrocław 1975.
• Język polski w okresie drugiej wojny światowej. Studium słowotwórczo-semantyczne, Opole 1975.
• Język Rafała Urbana, Opole 1992.
• Studia językoznawcze. Historia języka. Dialektologia. Onomastyka, Częstochowa 2001.

Odznaczenia

Postanowieniem Prezydenta RP z 27 września 1999 za wybitne zasługi w pracy naukowo-dydaktycznej odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[7].

W 1968 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1973 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1976 Medalem KEN^[8]

Przypisy

Bibliografia

• Prof. dr hab. Feliks Pluta, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-02-24] .
• Nicieja, S., Alma Mater Opoliensis. Ludzie, fakty, wydarzenia, Opole 2004, s. 75.