Feliks Rogoziński

Feliks Rogoziński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia29 sierpnia 1879
Warszawa
Data i miejsce śmierci10 stycznia 1940
Sachsenhausen
Profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: zoologia
Alma MaterUniwersytet Warszawski
Doktorat31 maja 1905
Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja14 września 1910
Uniwersytet Jagielloński
Profesura1 kwietnia 1920
wykładowca
uczelniaUniwersytet Jagielloński
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Feliks Rogoziński herbu Abdank, (ur. 29 sierpnia 1879 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1940 Sachsenhausen), zoolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista w zakresie biochemii i fizjologii zwierząt.

Życiorys

Był synem Jana Tadeusza prezesa Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego i Ludwiki z Minterów, wnukiem przemysłowca Karola Juliusza Mintera. Egzamin dojrzałości zdał w 1897 w V Gimnazjum Klasycznym w Warszawie, a następnie wstąpił na Wydział Przyrodniczy Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1901 ze stopniem kandydata nauk fizyko-matematycznych. W latach 1901–1903 pracował w laboratorium botanicznym UW, gdzie zajmował się rozwojem drożdży pod wpływem chininy oraz w gabinecie botanicznym Warszawskiego Instytutu Politechnicznego. Następnie przeniósł się do Krakowa gdzie w latach 1903–1916 był asystentem w Katedrze Hodowli Zwierząt i Mleczarstwa na Studium Rolniczym Wydziału Filozoficznego UJ. 31 maja 1905 uzyskał na tym Wydziale tytuł doktora filozofii na podstawie pracy O rozkładzie kazeiny przez niektóre bakterie fermentacji mlekowej, wyhodowane z sera ementalskiego. Przez następne 2 lata przebywał na studiach naukowych za granicą w Berlinie i w Strassburgu. W okresie prowadził badania nad produktami rozkładu białka surowicy krwi pod wpływem soku trzustkowego. Po powrocie do kraju uzyskał 14 września 1910 veniam legendi na UJ jako docent prywatny fizjologii i nauki żywienia zwierząt domowych, po przedstawieniu pracy Przyczynki do znajomości wymiany fosforu w ustroju zwierzęcym W 1910 ponownie otrzymał stypendium AU i wyjechał na studia de Instytutu Pasteura w Paryżu, a następnie przebywał w Heidelbergu. W 1916 mianowany został tytularnym profesorem nadzwyczajnym i w tym samym okresie zaproponowano mu przejście do Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. Było to jedną z przyczyn przyspieszenia decyzji władz o utworzeniu nowej Katedry Fizjologii i Nauki Żywienia Zwierząt Domowych na UJ oraz mianowaniu Rogozińskiego rzeczywistym profesorem nadzwyczajnym 1 października 1917, a następnie 1 kwietnia 1920 – profesorem zwyczajnym. Katedrą kierował do wybuchu II wojny światowej w 1939. Był faktycznym twórcą i organizatorem tej placówki, umożliwiającej prowadzenie pierwszych w Polsce badań fizjologii żywienia związanych z potrzebami rolnictwa krajowego. W 1920 był dyrektorem Studium Rolniczego UJ, a po przekształceniu Studium w Wydział dziekanem 1926 i 1937 i prodziekanem 19271930 Wydziału Rolniczego. W 1938 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Należał do Międzynarodowej Unii Chemicznej z ramienia której uczestniczył w kongresach w 1934 w Madrycie, 1937 w Zurichu, w 1938 w Rzymie. Aresztowany w trakcie Sonderaktion Krakau, został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Załamany psychicznie, odmawiał przyjmowania pokarmów zmarł na zapalenie płuc. Urnę z prochami profesora pochowano na Cmentarzu Rakowickim (kwatera VIII rząd 4, miejsce 19).

Przypisy

  1. 10 listopada 1938 „za zasługi na polu pracy naukowej” M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Feliks Rogoziński.jpg
Feliks Rogoziński (1879-1940) - polski zoolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalista w zakresie biochemii i fizjologii zwierząt.