Feliks Rylski

Feliks Rylski herbu Ostoja (ur. 14 stycznia 1770 w Turowicach, zm. 16 sierpnia 1823 w Warszawie) – major wojsk polskich.

Życiorys

Był synem Wojciecha h. Ostoja i Katarzyny z Gębskich. W Wojsku Polskim od 18 grudnia 1783, w 16 Regimencie Piechoty Koronnej. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, walczył pod Maciejowicami (10 października 1794) i na Pradze (4 listopada 1794), następnie w niewoli rosyjskiej. Zwolniony.

Wiosną 1798 przedostał się do Włoch, do Legionów, na etacie porucznika. Walczył pod Trebbią, Novi, bronił linii Varu, brał udział w oblężeniu Peschiery, Portoferrajo na Elbie i bitwie pod Castel Franco. Wrócił do kraju. Po kampanii 1807 odznaczony orderem Virtuti Militari.

Kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego, szef batalionu w Pułku 4 Piechoty, autor pamiętników. Walczył na wojnie w Hiszpanii w latach 1808-1811 (Almaraz, Talavera de la Reina, Ocana, dowodził szturmem na Monbella), uczestniczył w kampanii rosyjskiej 1812 - pod Czaśnikami, Krasnem i nad Berezyną (ranny). Odznaczony orderem Legii Honorowej. W kampanii 1813 ranny w bitwie narodów pod Lipskiem, odnaleziony na pobojowisku, wrócił do zdrowia.

W Wojsku Polskim Królestwa Polskiego służył w Kompanii 1 Inwalidów w Warszawie, wchodzącej w skład Korpusu Inwalidów i Weteranów.

Odznaczenia

• Virtuti Militari (18 stycznia 1808 w Płocku)
• Legia Honorowa (28 czerwca 1813)

Bibliografia

• Jan Pachoński, "Oficerowie Legionów Polskich 1796-1807, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807", wyd. Fundacja Dokumentacji Czynu Niepodleglościowego, Kraków 1998-2003, str.263-264
• Bronisław Gembarzewski, "Wojsko Polskie Księstwa Warszawskiego 1807-1814", Gebethner i Wolf, Warszawa 1905.

Linki zewnętrzne

• Grupa Rekonstrukcji Historycznej Pułk 4-ty Piechoty Księstwa Warszawskiego (pl)