Feliks Sołtyk
| ||
Sołtyk | ||
| Rodzina | Sołtykowie herbu własnego | |
|---|---|---|
| Data urodzenia | ok. 1727 | |
| Data i miejsce śmierci | 2 września 1780 Warszawa | |
| Ojciec | Józef Franciszek Sołtyk | |
| Matka | Konstancja Drzewiecka | |
Feliks Sołtyk (ur. ok. 1727 roku – zm. 2 września 1780 roku w Warszawie) – pułkownik 7. Brygady Kawalerii Narodowej w 1780 roku, starosta zwinogrodzki, pułkownik chorągwi pancernej Najjaśniejszego Króla Jegomości w 1760 roku[1].
Był synem Józefa kasztelana lubelskiego i jego żony Konstancji z Drzewieckich, młodszym bratem Tomasza wojewody łęczyckiego i biskupa krakowskiego Kajetana Ignacego oraz Macieja kasztelana warszawskiego. W 1734 wraz z matką i młodszymi braćmi przebywał w oblężonym Gdańsku a następnie w Elblągu.[2] W 1755 kupił od Józefa Aleksandra Jabłonowskiego Zwinogródkę jednak Jabłonowski wypędził ludzi Sołtyka z części dóbr w Lisiance, które sprzedał hetmanowi Ksaweremu Branickiemu, co spowodowało długie procesy sądowe, w których Sołtykowie dochodzili sprawiedliwości w sądach.
Bibliografia
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002
Przypisy
- ↑ Kolęda warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
- ↑ Henryk Gmiterek Józef Franciszek Sołtyk w Polski Słownik Biograficzny tom XL wyd. 2000-2001 s. 383 informacje w biografii ojca
Media użyte na tej stronie
