Feliks Szlachtowski
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1820 Lwów | |
| Data i miejsce śmierci | 16 maja 1896 Wojsław obecnie dzielnica Mielca | |
| Prezydent Krakowa | ||
| Okres | od 17 września 1884 do 10 maja 1893 | |
| Poprzednik | Ferdynand Weigel | |
| Następca | Józef Friedlein | |
Feliks Szlachtowski (ur. 20 listopada 1820 we Lwowie, zm. 11 marca 1896 w Wojsławiu koło Mielca) – prawnik, prezydent Krakowa w latach 1884-1893, członek honorowy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie[1].
Studia prawnicze ukończył w 1842 na Uniwersytecie Lwowskim, trzy lata później uzyskał doktorat. Pracował jako urzędnik sądowy we Lwowie, Czerniowcach i Złoczowie. Po uzyskaniu nominacji na adwokata krajowego w 1861 zamieszkał w Krakowie i tutaj otworzył prywatną praktykę adwokacką.
W latach 1862-1870 wykładał jako profesor na Wydziale Prawa UJ, od 1872 był członkiem Akademii Umiejętności. W 1866 został członkiem Rady Miejskiej Krakowa. W latach 1869-1873 pełnił funkcję wiceprezydenta Krakowa będąc najbliższym współpracownikiem prezydenta Józefa Dietla.
W latach 1879-85 był wiceprezesem, a następnie do 1892 prezesem krakowskiej Kasy Oszczędności. Od 1887 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1874-1881 był członkiem rady nadzorczej Galicyjskiego Banku dla Handlu i Przemysłu, zasiadał we władzach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
17 września 1884 sam został zaprzysiężony na funkcję prezydenta Krakowa, ponownie wybrany w dniu 3 grudnia 1890 na tym stanowisku pozostał do 10 maja 1893, w którym to dniu złożył rezygnację z funkcji prezydenta miasta[2]. Za czasów jego prezydentury w Krakowie:
- wybudowano Teatr Miejski (dziś Teatr im. Juliusza Słowackiego).
- Uniwersytet Jagielloński otrzymał nowy budynek Collegium Novum, Drukarnia Uniwersytecka przeniosła się do nowego, własnego budynku przy ul. Czapskich.
- na Wawel do Katedry sprowadzono prochy Adama Mickiewicza.
- W 1886, po wygaśnięciu 25-letniego kontraktu, wykupiono z rąk Towarzystwa Dessauskiego miejską gazownię i rozpoczęło prowadzić ją na własny rachunek.
- Wybudowano i oddano do użytku nowy gmach urzędu pocztowego (obecna Poczta Główna).
- Otwarto Park Miejski im. dr. Henryka Jordana.
W uznaniu zasług otrzymał tytuł szlachecki od cesarza Franciszka Józefa I, a 2 lutego 1894 miasto Kraków nadało mu honorowe obywatelstwo.
Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim[3] (kwatera S-wsch.-3).
Przypisy
- ↑ Pamiętnik Sokoła Krakowskiego 1885-1896. Kraków, 1896, s. 30.
- ↑ Dominika Hołuj. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). „Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni”. 5. s. 50.
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 287, ISBN 978-83-233-4527-5.
Literatura uzupełniająca
- Kronika. Zleżenie zwłok śp. Dra Feliksa Szlachtowskiego. „Czas”. 110, s. 2, 13 maja 1896.
Linki zewnętrzne
- 17 września – Feliks Szlachtowski na str. Dzień w Historii.
- Publikacje Feliksa Szlachtowskiego w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Feliksa Szlachtowskiego na Cmentarzu Rakowickim