Feliks Taranek

Franciszek Marian Taranek FSC

Feliks Taranek
Sługa Boży zakonnik, prowincjał
Br. Franciszek Taranek (ok. 1931)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1915 Dworszowice Kościelne
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1982 Częstochowa
Miejsce pochówku	cmentarz św. Rocha w Częstochowie
Wizytator polskiej prowincji Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich
Okres sprawowania	1973–1982
Przełożony domu klasztornego braci szkolnych w Częstochowie
Okres sprawowania	1944–1945, 1962–1968, 1971–1973, 1982–1986
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich (bracia szkolni)
Śluby zakonne	14 listopada 1943

Feliks Taranek (imię zakonne Franciszek Marian; ur. 1 czerwca 1915 w Dworszowicach Kościelnych, zm. 15 grudnia 1982 w Częstochowie) – polski duchowny, zakonnik w Zgromadzeniu Braci Szkół Chrześcijańskich (bracia szkolni), trzykrotny wizytator polskiej prowincji braci szkolnych (prowincjał), mistrz nowicjatu, przełożony klasztorów w Częstochowie, Dusznikach-Zdroju i Lublinie, pedagog oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego^[1].

Życiorys

Lata dzieciństwa i młodości

Feliks Taranek pochodził z ziemi sieradzkiej, gdzie się urodził 1915-06-01T00:00:00.001 1 czerwca 1915_(dts) o godzinie 6:00^[2] w Dworszowicach Kościelnych (ówczesna diecezja włocławska), w chłopskiej, zamożnej, religijnej rodzinie wielodzietnej (miał sześcioro rodzeństwa^[a]) jako syn Kaspra i Franciszki z domu Rodek^[1]. Następnego dnia (2 czerwca) został ochrzczony w miejscowym kościele św. Michała Archanioła, a rodzicami chrzestnymi byli Wojciech Majdzik i Józefa Wolska^[2]. W rodzinnej wsi uczęszczał do szkoły podstawowej^[1]. Wówczas, będąc pod wpływem pielęgnujących duchowość rodziców zaczął interesować się zaszczepioną przez nich wiarą. Zdarzało się, że w ławce szkolnej klękał i odmawiał w południe Anioł Pański, czytał książki i prasę katolicką, a często samotnie w domu się modlił^[1]. Warto dodać, że jego młodsza siostra Anna również wybrała drogę życia konsekrowanego, zostając zakonnicą w Zgromadzeniu Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi oraz przyjmując imię zakonne Amelia^[3]. Ponadto jego bratanica również wstąpiła do tego zgromadzenia jako s. Brunona Taranek ZSNM, a siostrzeniec Bogdan Żurek został księdzem w archidiecezji częstochowskiej^[3].

W zakonie braci szkolnych

Kluczowym momentem w jego życiu było spotkanie ze szwagrem od którego dowiedział się o przebywających w pobliskiej Częstochowie Braciach Szkół Chrześcijańskich, nazywanych potocznie braćmi szkolnymi, którzy przy ul. Pułaskiego mieli swój dom zakonny „Marianum”^[1]. Spotkanie to i przemyślenia po nim były powodem wyboru przez niego życia konsekrowanego. 1931-09-02 2 września 1931_(dts) wstąpił do zgromadzenia braci szkolnych, rozpoczynając postulat, a następnie nowicjat, po którym przyjął obłóczyny 14 grudnia tegoż roku, otrzymując imię zakonne Franciszek Marian (na cześć Matki Bożej i św. Franciszka z Asyżu)^[1]. Podczas formacji początkowej poważnie zachorował na żołądek, tak że zachodziła obawa przerwania przez niego drogi zakonnej^[1]. Problemy zdrowotne udało mu się pokonać i 1933-06-11 11 czerwca 1933_(dts) złożył w Częstochowie pierwszą profesję zakonną^[1]. Następnie pomagał przy nowicjacie i pracował jako ogrodnik, a po przeniesieniu nowicjatu za granicę pracował jako wychowawca w „Marianum” oraz – prawdopodobnie – przez krótki czas był nauczycielem i wychowawcą w domu dziecka w Liskowie^[1]. W czerwcu 1938 po dwumiesięcznym kursie zdał egzamin końcowy, tzw. małą maturę w Krakowie^[1].

W sierpniu 1939 został skierowany na studia w seminarium nauczycielskim do Lwowa, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej^[1]. Ostatecznie w grudniu przedostał się ze Lwowa do jedynego ocalałego domu braci szkolnych w Polsce „Marianum” w Częstochowie, gdzie początkowo został ekonomem wspólnoty^[1]. Od listopada 1941 pracował jako wychowawca, ekonom i zastępca dyrektora w domu dziecka przy al. Najświętszej Maryi Panny w Częstochowie^[1]. Dom dziecka w październiku 1942 przeniesiono na Jasną Górę do tzw. pokoi królewskich, a w lutym 1943 na ulicę Krótką^[1]. Przełożeni mieli w planie by został przełożonym częstochowskiej wspólnoty^[1]. Z tego powodu jako jedyny brat szkolny 1943-11-14 14 listopada 1943_(dts) złożył w czasie II wojny światowej śluby wieczyste, po których w marcu 1944 został przełożonym wspólnoty^[1]. W tymże roku otrzymał świadectwo dojrzałości (maturę) i dalej na tajnych kompletach kontynuował naukę na studiach pedagogicznych i polonistycznych^[1].

Po zakończeniu II wojny światowej, został skierowany w lipcu 1945 do utworzonego sierocińca „Orlęta” w Dusznikach-Zdroju^[b], gdzie został najpierw ekonomem, nauczycielem i kierownikiem szkoły, a od lipca 1947 dyrektorem wspólnoty tamtejszych braci szkolnych^[1]. Po likwidacji sierocińca w marcu 1949 powrócił do pracy w domu dziecka przy ul. Krótkiej w Częstochowie, a w lipcu tegoż roku został przeniesiony do wspólnoty przy ul. Pułaskiego, gdzie był ekonomem i ogrodnikiem^[1]. Równolegle z tą pracą uzupełniał swoje wykształcenie i w styczniu 1952 na Uniwersytecie Łódzkim uzyskał tytuł magistra pedagogiki^[1]. W latach (1952–1956) był studentem na wydziale filologii klasycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, po ukończeniu którego obronił w 1958 pracę dyplomową pod kierunkiem doc. dr Janiny Niemirskiej-Pliszczyńskiej na temat: „Ród i rodzina w Odysei”^[1]. Równolegle ze studiami w okresie (1952–1962) był przełożonym oraz wychowawcą i nauczycielem w Niższym Seminarium Duchownym braci szkolnych tzw. „Biskupiaku” w Lublinie^[1]. W lipcu 1962 powrócił do Częstochowy, zostając dyrektorem wspólnoty, nauczycielem łaciny w Niższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym oraz ogrodnikiem, a ponadto uczył braci języków obcych (francuskiego i niemieckiego)^[1]. Następnie w sierpniu 1968 został wicedyrektorem nowicjatu i ekonomem prowincji, a od sierpnia 1971 mistrzem nowicjatu i dyrektorem wspólnoty^[1].

1973-06-08 8 czerwca 1973_(dts) został wybrany drugim w historii wizytatorem polskiej prowincji, przenosząc się do Lublina na ul. Podwale^[1]. Zainicjował powstanie trzech nowych placówek braci szkolnych w: Sopocie (1973), Częstochowie przy ul. Kard. Wyszyńskiego (1975) i Zawadzkiem (1976)^[1]. Po wyborze 1976-06-25 25 czerwca 1976_(dts) na drugą kadencję prowincjała, przeniósł się do Częstochowy do „Marianum”, zostając dodatkowo w okresie (1976–1978) ponownie mistrzem nowicjatu^[1]. W 1978 aktywnie uczestniczył w II Synodzie Diecezjalnym w Częstochowie^[1]. W czerwcu 1979 spotkał się z papieżem Janem Pawłem II na Jasnej Górze podczas jego pierwszej pielgrzymki do Polski^[1]. 1980-01-16 16 stycznia 1980_(dts) został wybrany na trzecią kadencję prowincjała^[1]. Podczas ostatniej kadencji zorganizował i brał udział 1980-04-04 4 kwietnia 1980_(dts) na Jasnej Górze w obchodach 300-lecia powstania zgromadzenia braci szkolnych, a ponadto w tej kadencji powstała nowa placówka w Łodzi (1981)^[1]. W dniach od 30 kwietnia do 6 lipca 1981 uczestniczył w Rzymie, w kongresie wizytatorów zgromadzenia^[1]. Jesienią tegoż roku (21 listopada) spotkał się ponownie z papieżem Janem Pawłem II w Rzymie^[1].

W sierpniu 1982 przestał pełnić urząd prowincjała, zostając mistrzem nowicjatu oraz dyrektorem wspólnoty klasztornej przy ul. Pułaskiego w Częstochowie^[1]. Wkrótce okazało się, że cierpi na nieuleczalną chorobę – raka żołądka^[1]. 1982-12-14 14 grudnia 1982_(dts) podczas pracy zasłabł, a wezwana karetka pogotowia przewiozła go do szpitala, gdzie przeprowadzono operację^[1]. Zaawansowanie choroby było jednak tak dotkliwe, że następnego dnia (15 grudnia) około godziny 13:00 zmarł w szpitalu^[1]. Ceremonia pogrzebowa pod przewodnictwem bp. Tadeusza Szwagrzyka odbyła się 1982-12-18 18 grudnia 1982_(dts) w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Częstochowie z udziałem rodziny, ponad dwudziestu księży, duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego oraz wiernych, po czym został pochowany w grobowcu braci szkolnych na cmentarzu św. Rocha (sektor 41, nr rzędu 13, nr grobu 16^[7])^[1].

Proces beatyfikacyjny

W 1995 powstała w zgromadzeniu braci szkolnych wstępna propozycja wyniesienia go na ołtarze^[1]. Rada prowincji zebrana w Częstochowie 2009-01-06 6 stycznia 2009_(dts) jednogłośnie poparła wniosek o rozpoczęcie przygotowań do podjęcia procesu beatyfikacyjnego^[1]. Metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak, pismami z 2009-10-02 2 października 2009_(dts) ustanowił wnioskodawcę procesu beatyfikacyjnego – polską prowincję zgromadzenia braci szkolnych oraz mianował postulatora diecezjalnego procesu, którym został br. Marek M. Urbaniak FSC^[1]. Następnie postulator 2011-05-23 23 maja 2011_(dts) zwrócił się z oficjalną prośbą do abp. Nowaka o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego, który w czerwcu tegoż roku zwrócił się o opinię w tej strawie do Konferencji Episkopatu Polski^[8]. Po uzyskaniu pozytywnej odpowiedzi Konferencji Episkopatu Polski skierowano pismo do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, celem uzyskania zgody na przeprowadzenie procesu tzw. nihil obstat^[8]. Następnie abp. Nowak 2011-08-19 19 sierpnia 2011_(dts) wydał edykt, w którym poprosił wszystkich o przekazanie do 2011-11-30 30 listopada 2011_(dts) wszelkich dokumentów, pism i informacji mogących pomóc w tym procesie^[8]. Stolica Apostolska 7 października tegoż roku wydała zgodę na przeprowadzenie tego procesu^[9]. Odtąd przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.

Upamiętnienie

W pierwszą rocznicę śmierci (1983-12-15 15 grudnia 1983_(dts)) w nowym budynku przy ul. Pułaskiego w Częstochowie (którego był inicjatorem) wmurowano okolicznościową tablicę pamiątkową jemu poświęconą^[10].

Ułożono – za zezwoleniem Kurii Metropolitalnej w Częstochowie z dnia 31 marca 2009 – specjalną modlitwę za jego wstawiennictwem^[11]. Każda ze wspólnot polskiej prowincji w jednym dniu tygodnia odmawia modlitwę o łaski za jego przyczyną i wyniesienie go na ołtarze^[1].

Jedna z jego sióstr Antonina Gładszy zadedykowała mu jeden z pożegnalnych wierszy ku jego pamięci pt. Pożegnanie^[12].

Zobacz też

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• modlitwa za pośrednictwem świętego

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Br. Marek M. Urbaniak FSC: Brat Franciszek Taranek: ze Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich 1915-1982. Kopiec: Postulacja Braci Szkolnych, 2009. OCLC 1014108730.

Linki zewnętrzne

• Franciszek Taranek. Brat Szkolny 1915 – 1982. Kandydat na Ołtarze. mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl. [dostęp 2020-05-30].
• Br. Marek M. Urbaniak FSC: Lubelscy święci. Żył dla innych. [w:] Tygodnik katolicki „Niedziela”, nr 37/2004 [on-line]. niedziela.pl, 2004. [dostęp 2020-05-30].
• Taranek Franciszek FSC, Przemiany w sposobach formacji w zgromadzeniach niekleryckich (10 lat po Soborze Watykańskim II). [w:] Serwis Informacyjny Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce [on-line]. zyciezakonne.pl, 1975-10-15. [dostęp 2020-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-31)].