Feliks Towiański
| Biskup | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 29 października 1719[a] | |
| Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1782 | |
| Biskup pomocniczy wileński | ||
| Okres sprawowania | 1766–1780 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Diakonat | 22 grudnia 1742 | |
| Prezbiterat | 27 maja 1743 | |
| Nominacja biskupia | 1 grudnia 1766 | |
| Sakra biskupia | 4 stycznia 1767 | |
| Data konsekracji | 4 stycznia 1767 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Konsekrator | nieznany | ||||
| |||||
Tadeusz Benedykt Feliks Towiański OFMConv herbu Gerald[1] (ur. 29 października 1719[a] w Widziniszkach, zm. 19 czerwca 1782 roku w Połocku[2]) – polski duchowny rzymskokatolicki, franciszkanin konwentualny, biskup pomocniczy wileński (sufragan białoruski), oficjał konsystorza białoruskiego.
Biografia
22 grudnia 1742 otrzymał święcenia diakonatu, a 27 maja 1743 prezbiteriatu.
1 grudnia 1766 papież Klemens XIII prekonizował go biskupem pomocniczym wileńskim oraz biskupem in partibus infidelium carpasijskim. 4 stycznia 1767 przyjął sakrę biskupią. Brak informacji kto jej udzielił.
Pochowany w kościele Wniebowzięcia NMP w Wilnie[3].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Towiański herbu Gerald. Wielka Genealogia Minakowskiego. [dostęp 2018-11-11]. (pol.).
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 323.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 144.
Bibliografia
- Feliks Towiański w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
- GCatholic
- Marek Gozdawa: Kilka dat z życia Andrzeja Towiańskiego. Wilno. s. 3.
Media użyte na tej stronie
