Feliks Wójcik

Feliks Tadeusz Wójcik

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia	8 listopada 1895
Data i miejsce śmierci	10 września 1939 Kłoda
Przebieg służby
Lata służby	do 1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	86 Pułk Piechoty 1 Pułk Piechoty Legionów 6 Pułk Piechoty Legionów 5 Pułk Piechoty Legionów 22 Dywizja Piechoty Górskiej
Stanowiska	kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Feliks Tadeusz Wójcik^[1] (ur. 8 listopada 1895, zm. 10 września 1939 Kłoda) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Feliks Tadeusz Wójcik urodził się 8 listopada 1895 roku.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1513. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W latach 1922–1924 pełnił służbę w 86 pułku piechoty w Mołodecznie^[3][4]. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 136. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]. W tym samym roku pełnił służbę w 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisku oficera sztabowego^[6]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko kwatermistrza^[7].

W okresie od 15 lipca do 15 września 1931 roku odbył dwumiesięczną praktykę w artylerii, a w okresie od 15 października do 15 grudnia 1931 roku ukończył kurs próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany na dwuletni kurs 1931/1933 do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[8]. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy batalionu^[9]. 22 października 1935 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Na stanowisku szefa sztabu 22 DPG walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Zginął 10 września 1939 roku około godz. 16°° pod Kłodą. Jadąc samochodem polowym ku pozycjom 55 Dywizji Piechoty został ostrzelany przez jej placówkę z armaty przeciwpancernej. Pochowany w lesie pod Rytwianami na cmentarzu przy kościele pokamedulskim. Jesienią 1966 roku spoczęła obok męża również pani Wanda Wójcikowa^[10].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – dwukrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

Zobacz też

• Bratobójczy ogień
• Pustelnia Złotego Lasu

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.