Feliks Zamenhof

Feliks Zamenhof
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1868 Białystok, gubernia grodzieńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1933 Warszawa, Polska
Miejsce spoczynku	cmentarz żydowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	farmaceuta
Małżeństwo	Helena Zamenhof
Dzieci	Julian, Romana i Maryla

Grób Feliksa Fabiana Zamenhofa

Feliks Zamenhof (1. z lewej) z grupą uczestników Światowego Kongresu Esperanto w Oksfordzie, 1930 r.

Feliks Fabian Zamenhof, ps. FeZ lub Zef (ur. 25 października^?/ 6 listopada 1868^[1] w Białymstoku, zm. 4 grudnia 1933 w Warszawie) – polski lekarz i farmaceuta, esperantysta, opiekun sierot.

Życiorys

Urodził się w Białymstoku w rodzinie żydowskiej, jako syn Marka i Rozalii z domu Sofer. Imię nadano mu na cześć dziadka, Fabiana Wolfowicza Zamenhofa^[2]. Miał dziesięcioro rodzeństwa: Ludwika, twórcę esperanto, Fejglę, Gitlę, Sorę Dworę, Hersza, Henryka, Minę, Leona, Aleksandra i Idę. W domu mówiono w jidysz lub po rosyjsku oraz, jak podają biografiści Ludwika Zamenhofa (A. Zakrzewski, E. Wiesenfeld), po polsku.

W 1873 roku wraz z całą rodziną przeprowadził się do Warszawy. Tam, podobnie jak Ludwik, Henryk i Leon, uczęszczał do II Gimnazjum^[2]. W 1893 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim z tytułem magistra farmacji i do końca życia prowadził aptekę przy Placu Żelaznej Bramy 8.

Ze związku z Heleną Rittenberg miał trójkę dzieci: Juliana (1903-1964), Romanę (1904-1975) i Marylę (1908-1994). Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 8)^[3].

Działalność esperancka

Feliks brał żywy udział w rozwoju i upowszechnianiu esperanta, które poznał jeszcze jako dziecko. Zajmował się administracyjną stroną dystrybucji książki Unua Libro, był uczestnikiem ruchu esperanckiego, autorem wierszy w tym języku publikowanych w czasopismach La Esperantisto, La Revuo, La Ondo de Esperanto i Pola Esperantisto. Pierwszy wiersz Feliksa, Vizito de la steloj sur la tero (Wizyta gwiazd na ziemi) ukazał się w roku 1891 na łamach La Esperantisto^[4][5].

Dwa lata po jego śmierci ukazała się esperanckojęzyczna książka Verkoj de FeZ (Dzieła FeZ) red. Edwarda Wiesenfelda zawierająca zbiór wierszy, przemówień i artykułów Feliksa Zamenhofa^[6].

Przypisy