Feliks Zbigniew Machnowski

Feliks Zbigniew Machnowski

kapitan piechoty
Data urodzenia	10 sierpnia 1875
Data i miejsce śmierci	7 października 1937 Lwów
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia C. K. Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Jednostki	95 Pułk Piechoty 40 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)
Odznaczenia

Feliks Zbigniew Machnowski^[a] (ur. 10 sierpnia 1875, zm. 7 października 1937 we Lwowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, wójt gminy Stawczany.

Życiorys

Urodził się 10 sierpnia 1875^[1][2][b]. W rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1899^[3], następnie awansowany na stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1901^[4]. Był żołnierzem 95 Galicyjsko-Bukowińskiego pułku piechoty ze sztabem w Stanisławowie^[5][6][7], od około 1902 pod nazwą 95 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie^[8][9] do około 1904^[10]. Podczas I wojny światowej według stanu z 1918 był porucznikiem C. K. Obrony Krajowej stosunku ewidencji z dniem 1 czerwca 1916^[11].

U kresu wojny uczestniczył w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, pełniąc stanowisko zastępcy komendanta Milicji Wojskowej, por. Ludwika Baara^{[12][13][2][14]}. Po zakończeniu walk z Ukraińcami, wskutek przemianowania Milicji Wojskowej na Lwowski Batalion Wartowniczy, potem na Batalion Wartowniczy I/6 (pp), pozostawał nadal zastępcą jego dowódcy, por. Baara, do 24 stycznia 1919, pełniąc jednocześnie stanowisko dowódcy 1 kompanii^[15]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919^[16][17][18]. Po wojnie w 1923, 1924 pozostawał oficerem rezerwowym 40 Pułku Piechoty w garnizonie Lwów^[19][20]. Później został przeniesiony w stan spoczynku^[21]. W 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto^[22].

Został wójtem Gminy Stawczany w powiecie gródeckim^[12][13][2]. Sprawując tę funkcję 7 października 1937 został postrzelony w Stawczanach przez 20-letniego ukraińskiego parobka Michała (wzgl. Mikołaja) Kuspisza^{[12][13][2][21]}. Wcześniej Ukrainiec z niewiadomych przyczyn zastrzelił mężczyznę w domu swojego brata, podpalił dom sąsiada oraz swojego brata, po czym strzelał do osób usiłujących udzielić pomocy i gasić pożar, posługując się przy tym uciętym karabinem^{[12][13][2][21][21]}. Wtedy też trafił m.in. kpt. Machnowskiego, raniąc go w klatkę piersiową i w rękę^[21]. Po przewiezieniu do szpitala powszechnego we Lwowie wójt Machnowski zmarł tego samego dnia^[12]. We wsi porządek zaprowadziła dopiero wezwana policja^[21]. 10 października 1937 po manifestacyjnym pogrzebie Feliks Zbigniew Machnowski został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXVIII, miejsce 2238)^{[12][23][13][24][2]}.

Odznaczenia

• Medal Niepodległości (9 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)^[25]

austro-węgierskie

• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1900)^[5]
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1900)^[5]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.